OVER LEVEN VOOR GEVORDERDEN

Molen ten Hootond. Op naar de zondagse kilometers Kluis. Zuurstof tegen de bevangenis van dit bestaan. Brandstof voor overleving. Alles wat Murakami schrijft over hardlopen.

Je wagen staat er niet meer. Elke zondag de afgelopen jaren zocht ik er naar de kenletters van je mooie diepblauwe Duitser. Ver van alle geruchten uit dit vermaledijde dal omtrent je ziekte wist ik dan: hij heeft het allemaal best nog onder controle. Hij laat ze in hun getater daar beneden. Hij legt zijn kaartje. Het gaat al bij al nog goed.

Tegen de medische zekerheden van je broer en je dochter de dokters, claimden we voor onze eigen troost uitstel en hoopten we afstel. Ver weg van de geneeskunde, met haar aan zekerheid grenzende gefaseerde trajecten.

Het gaat allemaal wel over. Niet met jou. Hier, alvast een chrono en kilometerteller want straks zit je weer op je fiets. Zeker weten. Nieuwpoort. De mooie warme dagen en de gezelligheid.

Maar de tijd haalde je in. Vanochtend staat de molen er meer dan ooit machteloos, zonder wieken. Vannacht beklim ik hem stiekem. Dan kijk ik naar dat ene sterretje dat harder schittert. Dan weet ik weer, hij heeft het allemaal onder controle. Hij legt er zijn kaartje. Met de andere engelen van mensen.

‘Over Leven Voor Gevorderden’.
‘Virtueel Dagboek’.
Stef Vancaeneghem.