JOURS DE FRANCE

7.

Biarritz. In de achteruitkijkspiegel van het Citroentje tovert de middagzon weer die magische kleuren in de ogen van Anouk. Al weet ik ze nu, van achter het stuurwiel, niet echt zo scherp te onderscheiden als vanochtend. Kleurenblindheid helpt me daarbij niet echt.

(Na de test met kleurenbolletjes overhandigt de zieltjesknijper van het Psycho-Medisch-Sociaal Centrum Caritas me achteloos de lijst van alle stielen die ik nooit zal kunnen doen. Gevelschilder. Textielbereider. In de Stad der Kleurenblindheid zullen alle nuances van het verradelijke zwart en het onverzettelijke wit mij voorgoed ontgaan).

Toen ze geeuwend uit ons tentje kwam gekropen, hebben haar ogen me voor het eerst met tijdelijke verlamming geslagen. Wat zou ik deze nuances niet zien? Tests zijn maar wat ze zijn. In die van Rorsach zag ik wilde zeeën. Anouk en ik in een sloepje. Dat vertel ik die PMS-droogkloot niet.

Oh I feel so broken
I wanna go home.

De ogen van Anouk. Het linker jade. Het rechter licht koraalblauw. Doorschijnend, als haar wegwerp-pyjama. Uren aan één stuk door rijden we door deze eindeloze Landes. Zijn we nu niet vrij zegt Guillaume? We rijden, we stoppen, we slapen toch waar het ons uitkomt? Georges Moustaki achterna.

Ma liberté
longtemps je t'ai gardée
comme une perle rare
Ma liberté
c'est toi qui m'as aidé
à larguer les amarres
Pour aller n'importe où
Pour aller jusqu'au bout
Des chemins de fortune
Pour cueillir en rêvant
Une rose des vents
Sur un rayon de lune.

Werkelijk àlles in ons bruist. The kings of the road, in ons versleten 2PK-tje dat om de tweehonderd kilometer verzuipt. Meer dan tachtig halen we er niet uit. Op hellingen veel en veel minder. Ik wil alles en niks tegelijk. Wist ik maar wat. Gevelschilder niet dus. En dat verlangen, wat moet ik ermee? Een en al begeerte ben ik.

Ma liberté
Devant tes volontés
Mon âme était soumise
Ma liberté
Je t'avais tout donné
Ma dernière chemise
Et combien j'ai souffert
Pour pouvoir satisfaire
Tes moindres exigences
J'ai changé de pays
J'ai perdu mes amis
Pour gagner ta confiance

Guillaume est mon ami. Met hem en zijn zus Anouk rijden we onze vers verworven vrijheden tegemoet. In één lente is alles veranderd. De wereld van ervoor is verdwenen onder de kasseien. Dogma’s in duigen. We trekken op zoek naar die ene noodzakelijke liefde, onaantastbaar in het midden van contingente ontmoetingen. Het zijn nieuwe termen. Die van na de Walging om de geworpenheid van de eendimensionale mens.

Jean-Paul, Simonne & les autres. De zin van het leven is de zin die we er voortaan zelf zullen aan geven.

Ma liberté
Tu as su désarmer
Toutes mes habitudes
Ma liberté
Toi qui m'a fait aimer
Même la solitude
Toi qui m'as fait sourire
Quand je voyais finir
Une belle aventure
Toi qui m'as protégé
Quand j'allais me cacher
Pour soigner mes blessures

Pornichet. Panne.
La Baule. Panne.
La Rochelle. Panne.
Royan. Panne (op de overzetboot).
Lacanau. Panne.

Anouk wil dat we helemaal doorrijden naar Biarritz. Alles. Voor die ogen in de spiegel aan de wand.

Ma liberté
Pourtant je t'ai quittée
Une nuit de décembre
J'ai déserté
Les chemins écartés
Que nous suivions ensemble
Lorsque sans me méfier
Les pieds et poings liés
Je me suis laissé faire
Et je t'ai trahi pour
Une prison d'amour
Et sa belle geôlière

Biarritz in de ondergaande zon. Panne.

‘Jours de France’.
Verzonnen Journaal.
Copyright Stef Vancaeneghem.