WEG VAN RONSE

OVER WATER NAAR WAARHEID

ZEEDAGBOEK

Hier zit ik dan, op het bovendek van de Argonauta 5: een catamaran van 62 voet ( 20 meter). Mijn zicht: 360 graden oceaanblauw met golven van 1 meter en een oneindige horizon... Midden op den Atlantique. ‘t Is te zeggen: het midden zijn we al gepasseerd.

Op 6 april vertrok ik samen met Spaanse kapitein Sergio en drie andere Spaanse bemanningsleden, Javier, Roberto en Edu, mijn lieve vriend de Bask vanuit Sint-Maarten (Saint -Martin op zien Ronsies), een Oostelijk Caribisch Eiland. We zijn dus met zijn 5. Tja ik zit middenin in een mannenwereld. Soms grappig om ze bezig te zien. Maar ook heel leerrijk... Ontdek de 7 verschillen tussen man en vrouw...!

Vier dagen geleden, na dertien dagen zeilen, kwamen we aan in Ilha do Faial (Azoren). Als de winden goed zitten ( zo niet varen we op de motor) zien we binnen 48 uren land...Europees land, Portugees grondgebied, de Algarve...Om dan ongeveer een dag later in Cadiz (Zuid-Spanje) te landen.. En dan richting Ronse.

Hoe ziet mijn dag op zee eruit? We doen elk 2 uur 'de wacht'. Ik van 02u tot 04u of van 04u tot 06u (ik wissel elke dag af met mijn vriend Edu). Ik denk dat ik de laatste week geen enkele zonsopgang gemist heb. Ze zijn altijd anders en spectaculair. Vooral het licht dat je ziet eer de zon opkomt is heel mooi: de crepusculo in het Spaans. We hebben ook volle maan op zee gehad. ‘ s Nachts reflecterend in de grote witte zeilen, met een glinsterend spoor op het immense zee-oppervlak.

Tijdens de wacht moet je alert blijven voor verandering van windrichting of eventuele schepen in de buurt. Met een radar worden die op meer dan 10 mijl gedetecteerd). Veel groot vrachtverkeer hebben we niet gezien: 10 tankers en 1 zeilboot van 12 meter.

De zee en BHV

Een klein meditatief momentje komt dan ook altijd naar boven tijdens zo’n wacht. Of is deze oversteek gewoon één groot meditatiemoment? Op het water valt alle output-input van de maatschappij weg. Dan komt het brein automatisch tot rust. De basis is het contact met Moeder Zee en Natuur. Sterren en Melkweg vergezellen ons in de nachten voor en na Volle Maan... De kunst op de boot is dus 'in het Moment zijn' en het Grote Verstand laten zijn voor wat het is. Al degenen met wie ik me nauw verbonden voel en ergens een plaats in mijn hart hebben passeren op zo’n momenten dan wel ’s de revue: bedankt allemaal.

Potverdorie, hoe dichter we bij Europees land komen, hoe meer zin , behoefte en verlangen ik heb om thuis te zijn. Ja, mijn eerste thuis blijft België. Ik hoor mezelf steeds trots antwoorden dat ik van België ben als iemand vraagt waar ik vandaan kom. Ja, ik ben toch wel trots op mijn land. ( De politiek volledig buiten spel gelaten, dankuwel! Die fameuze splitsing BHV bereikte zelfs de grote Oceaan...). Nu dus nog trotser op mijn landje dan vroeger toen ik er woonde. Hoe raar kan een mens zijn? Mijn tweede thuis zo voel ik dat toch wel hard aan, is Lanzarote... Ik heb er toch ook wel een paar wortels (geen oranje) nagelaten. En ook een stukje van mijn Ziel.


Unieke ervaring in het Universum

Op 7 april vorig jaar vertrok ik vanuit Lanzarote. Drie maanden gewerkt in the America s Cup in Valencia, Spanje. Vervolgens een sabatische rondreis (die naam heb ik er achteraf opgeplakt) van zes maanden Brazilië, 1 maand Argentinië, 1 week Venezuela en 1 maand Caraiben, Sint-Maarten. En nu voel ik dat ik dus echt veel zin heb om mij in Lanzarote neer te planten. Als uitvalsbasis uiteraard….

Maar terug naar mijn dagplanning op de boot. Na de wacht ga ik lekker slapen. De boot wiegt mij in slaap. De ene dag wordt er al wat meer gewiegd dan de andere. Eén nacht sliep ik helemaal nie: golven van 5 meter hoog).

Rond een uur of elf val ik uit mn bed. Een douchke. De badkamer is juist goed om in recht te staan. Veel bewegen moet ik niet doen of ik kom in het toilet terecht...Als ik mijn haar was, zit ik met mn ellebogen tegen de wanden. Maar ‘t is best gezellig!

Ik kom op de afdeling middenkajuit (living, keuken en leefruimte ). Een paar compagnons zijn al in de weer: eten maken, ontbijten, aperitiefje drinken.
We hebben zelfs een ijsblokjesmaker en TV met dvd...

De boot wordt normaal gebruikt voor luxury charters. ‘ s Zomers in de Middellandse Zee, ‘s winters in de Caraiben. Ik ben dus met mijn gat in de boter gevallen op deze boot voor mijn eerste oversteek!

Ik eet wat fruit, toastje op het buitendek, groet de Zee met al haar Leven erin en het Universum en geniet gewoon van deze toch wel unieke ervaring.

’s Middags rond een uur of 14 is er 1 gezamelijke hoofdactiviteit: eten ! Afwisselend maken we wat klaar en genietenwe samen van de maaltijd. Soms eten we op het achterdek, soms binnen. De temperaturen zijn al fel gedaald. De wacht ‘s nachts deed ik aanvankelijk in short, nu in waterdichte zeekledij mèt muts !


Sara ze zijn er!

Tussendoor doet iedereen zijn eigen ding overdag. Kleren wassen, lezen, dagboek schrijven, vissen (we hebben 2 dorades gevangen van ongeveer 5 kg;dat was dan het spektakel van de dag), muziek luisteren, genieten van de oneindige oceaan, zonsondergangen bekijken, Spaanse siesta, foto s nemen, babbelen met compagnons, lachen, huilen, stil Zijn, staren en dromen. Ik droom hier elke nacht en herinner mij alles heel helder (invloed van water ?)...Geen moment van verveling dus !

De zee geeft ons ook spektakel ! Tussen Sint-Maarten en de Azoren, bijna dagelijks walvissen.. En vanaf de Azoren hebben we de dolfijnen die ons vergezellen...1 keer ben ik in mijn kajuit over dolfijnen aan het dromen en Edu roept:

‘ Sara, kom kijken, Ze zijn er!’.

Een paar keer moeten we bij hoge golven ingrijpen met de zeilen omdat de wind de boot volledig uit zijn koers drijft. En wie komt er dan tevoorschijn?? Juist, de dolfijnen... Al vijf dagen voor ik ga slapen na de wacht verschijnen ze. Ze springen voor de boot en geven een waar schouwspel. Ik voel me veilig begeleid door hen. Ik beschouw ze alst gidsenj. Op belangrijke momenten zijn ze er. Is het niet in de werkelijkheikheid, dan is het in een of andere droom.

Waw! Als ik hier zo terugblik op dat voorbije jaar dan ben ik heel blij. Omdat ik voel dat ik leef en mijn eigen Weg baan. De weg van mijn Waarheid... een weg met het Hart. Tot binnenkort, vanop andere wateren. Een hele grote Oceaangroet van

Sara Verhoken.

(Ik schrijf deze naam onderaan mijn verslag en wie komt eraan gezwommen? Juist! Met zijn vieren zijn ze deze keer. Zie foto.)

NEN GOEIEN FIERTEL IEDEREEN ZONDAG !!