DE BENIEUWDE RONSENAAR

KRONIEK VAN DE GEMEENTERAAD

DE VERSCHURKING VAN DE PERS IN RONSE:

HET MEKKA VAN DE VEILIGHEID

BLINDE VINKEN MET CREPE SUZETTE

‘Kijk’, zucht raadslid Dirk Deschaumes ‘die menu van De Pepermolen in het Frans werkt ferm op mijn zenuwen. Dat kan niet. ’

Suzy Arijs, in de volksmond als schepen van de Pepermolen ook bijgenaamd Crêpe Suzette, slaat van onder haar sneeuwwit nieuw hoofdeken de wimpers ten hemel en ziet de lastige vertaling van een Vlaamse menukaart voor deze week in het sociale etablissement van de Peperstraat al zo op zich afkomen.

Want wat doe je met de vidé’s gepland voor de maandag? De Archiduc met béchamel voor de dinsdag? De châteaubriand saignant voor de woensdag? De crême brulée donderdag? De bain-marie Marie Thumas voor vrijdag? De pousse-café voor zaterdag. Zonder nog te durven gewagen van de coq Wallon au vin voor zondag? En dan hebben we het nog niet over die harmonicaspeler op de stoep voor de Pepermolen met zijn plaatje: ‘Pour manger ici derrière moi svp.’

‘En de Coup de Fer, tons?’ vraagt me mijn minzame vriendin Marie-Mathilde Ketels van de Courrier de l’Escaut. Nazinderend omtrent de taalproblematiek in de Moulin à Poivre, Rue des Poivrots.

‘Wa moeten ze tons doen mee de Vlomsche vertoalinge van de Coup de Fer?’ ‘De slag van de Ijzer messchiens’?‘

Lost in translation. De Strijkwinkel dus.

Een hoofddoekje voor het bloeden

We zijn toe aan puntje zes. Iedereen kijkt uit naar het glas van de vriendschap in de trouwzaal na (Vriendschap, in de politiek?). Op het nieuwe jaar dat Gemeenteraadsvoorzitter Jan Foulon ons bijzonder constructief toewenst. On ne perd rien pour attendre.

We weten op dat moment al dat de huizen aan de linkerkant van de Elzelestraat onderaan de Kloef nog voor het eind van het jaar worden neergelegd.
Dat de stad van de Kloef echt een hoogstaand en hoogwaardig project wil maken.
Dat Ronse bereid is te praten over de aankoop van Datra aan de Vesten, wat ruimte bieden zou voor parkings en markt.
Dat de nachtwinkel in de Abeelstraat dicht gaat vanwege geen vergunning.
Dat Erik Tack bij puntje 4 omtrent de deontologische code van het stadspersoneel vruchteloos geprobeerd heeft de Raad mee te sleuren in de discussie omtrent het welles nietes dragen van de hoofddoek in stedelijk dienstverband. Tack wil dat er in het reglement wordt bij gezet ‘dat het dragen van religieuze symbolen niet is toegelaten'.

‘Dat vind ik erover’, vindt Rudi Boudringhien erover. ‘Dan mag een kruiskegod of een schapulierke of een medailleken ook al niet meer. Waar gaan we dan – in godsnaam – naartoe?’ Naar de hemel, Rudi. Naar het paradijs, gelijk Tavi.

De laatste (h)eer

Er worden wat raden van beheer gestemd omtrent de Ruimtelijke Ordening. De meeste raadsleden nemen de gelegenheid te baat om zich tijdens de langdurige stemverrichtingen te gaan soulageren.

Rudi Boudringhien, de laatste echte heer in de Ronsese politiek, feliciteert zijn opvolger schepen van Financiën Pol Kerckhove met het budget. De wens van de voorzitter gaat bij deze al meteen in vervulling. Het jaar wordt constructief. Tot dusver.

Rudi: ‘Zeer wel, Pol. Ge gaat voorzichtig om met onze gelden. Dat zie ik gaarne. De schuldenlast blijft laag. En ’t is te hopen dat ge de belastingen niet gaat verhogen. Maar vertel mij nu ne keer, hoe gaat ge de kosten ook eens structureel aanpakken? Want zo’n politiekazerne huren zonder parking waarin dat ze opeengepakt zitten gelijk sardienen, dat kost geld. Ge kunt daar beter het burgerlijk ziekenhuis voor bezigen. Dat staat daar toch leeg te staan want eerlijk gezegd uw textielinnovatiecentrum ik gelove der niet in.’

En dan is er nog iets wat Rudi bezighoudt, in het licht allicht van zijn eeuwige zaligheid.

Rudi Boudringhien: ‘Dat is nu al drie legislaturen lang dat ge mij bezighoudt en belooft van een rouwhal ’t installeren.’

‘Ze komt er. Beloofd Rudi,’ zegt Pol Kerckhove. Tout le monde il est constructif. Tegen 2010 staat ze er. Misschien. Het geld is al voorzien en al.

‘We hebben zelfs al de architect gezien ook’, voegt Gunther Deriemaker er constructief aan toe. Gunther is schepen van de dode Ronsenaars. Electoraal bekeken gene cadeau.

Meer blauw in de raad

Le moment suprême wordt het antwoord van de burgemeester op de bijkomende vraag van Tom Deputter: over de onveiligheid van Ronse. Eerst wil Erik Tack in extremis (bij manier van schrijven), het gras van voor de voeten van de Open VLD-fractievoorzitter maaien met een leep tussen gesmeten vraagske over de veiligheid. Doch Dupont heeft hem door en stuurt hem zeilen naar de Griekse Kalenden.

Tom Deputter stelt dan eindelijk als eerste alle vragen omtrent de veiligheid die elke Ronsenaar eigenlijk altijd al spontaan had willen horen uit de mond van Luc Dupont.

Die doorbreekt helaas al meteen de door zijn voorzitter gewenste constructieve sfeer van het nieuwe jaar. Raar zegt hij, dat de oppositie pas met vragen afkomt over de veiligheid nadat de pers er eerst een item van heeft gemaakt. En de pers, die overdrijft natuurlijk alles.

‘Nu valt mijn broek hier af’, zucht mijn vriend Koen Lauwereyns van Het Nieuwsblad en ‘Ronse Blogt’. Ik help hem er weer in. Want die mens wordt ook een dagje ouder: wel veertig.

Luc Dupont: ‘Het is hier allemaal nog zo erg niet. De criminaliteitscijfers bewijzen het. Ze zijn over de hele lijn beter dan overal elders. Minder diefstallen in gebouwen. Minder diefstallen in woningen. Minder diefstallen van voertuigen : 14 stuks en de bedriegers van hun eigen verzekering moeten er dan nog af. ‘

Wel enorm gestegen de laatste tijd is de verbazing van Dupont bij de lezing van de pers ‘die van Ronse het Mekka van de criminaliteit’ maakt. Dupont herhaalt dit in zijn apologie van de veiligheid wel drie keer: ‘Het Mekka van de criminaliteit’.

(Een vlugge enquête bij mijn verbouwereerde collega’s op de persbanken leert me dat niemand van het Ronsese perswezen deze gevaarlijke link tussen Mekka en criminaliteit ooit heeft gelegd. Maar soit).

Dupont foetert nog een rondje of twee zo door over de agressie. Hij bedoelt de verbale: die in de pers. Citeert wat adjectieven. Leest net niet voor uit eigen werk. Lost ondertussen langs zijn neus weg... dat hij die vragen over de veiligheid eigenlijk al in de raadszitting van december had verwacht. Maar dat hij niets heeft zien komen.

Wij ook niet, dus. En de Ronsenaars ook niet. Noch van de oppositie. Noch van de meerderheid. Waarmee de kloof tussen het verwachtingspatroon van een geschokte Ronsese bevolking en een zwijgende en afwachtende meerderheid mooier wordt blootgelegd dan we het zelf hadden kunnen bedenken..

Deze meerderheid heeft dus a: een probleem met communicatie en b: een burgemeester die zozeer met zijn neus in de talloze dossiers hangt dat hij niet meer hoort of ziet of voelt wat de mensen buiten verwachten. Dat hij behalve die zeer degelijke, bekwame, hard werkende en integere burgemeester van Ronse best ook eens nu en dan de 'burgervader' mag zijn voor al die doemensen, belangelozen die met hem in Ronse geloven maar die het nu even heel lastig hebben omdat ze lastig gevallen en bedreigd en bestolen en ontvoerd worden aan de Tap, in de O’Cool, aan de Markt, aan in de JB De Keyserstraat. En die van hem (zelf) misschien een présence, een aanmoedigende schouderklop en vooral een signaal verwacht hadden.

Dat hij er - anderhalve maand later - dan in zijn raadszaal veeleer voor kiest het proces van de boodschapper te maken liever dan er de polsslag van de Ronsese bevolking in te lezen, het weze hem bij deze vergeven. Elk zijn ding. En de essentie is en blijft voor eenieder: tuupe vuir, juist. Zij het dan elk op zijn manier. De ene voor de kiezer, de andere voor de lezer. Maar samen hoe dan ook voor het algemeen belang en de veiligheid van alle Ronsenaars en voor de Renaixance van ons geliefd Ronse.

Een lekkere Italiaanse

Een omstandige uitleg later (waarin we eindelijk vernemen waarom en hoe veilig Ronse is ondanks alle …heu verschurking) kunnen meerderheid, oppositie én vermaledijde pers eindelijk ook ‘tuupe’ verbroederen bij dat glas van de vriendschap. Erik Tack is dan helaas al naar huis.

Even tevoren heeft Luc Dupont wel nog eerst, ook al op een alerte vraag van Tom Deputter ridderlijk toegegeven dat hij tussen duizend en een dossiers echt geen tijd heeft gehad om werk te maken van die Eurometropool met Rijsel en Doornik en Kortrijk.

Een eerlijkheid die hem siert. We zullen het dan ook maar op het conto van de vermoeidheid schrijven dat hij zich daarbij nog afvraagt wat …de meerwaarde ervan kan zijn voor Ronse. (Kunnen we dan voor één keer in veertig jaar de faciliteiten als troef uitspelen naar onze zuiderburen en…. Maar soit, bis).

Glas van de vriendschap. Een lekkere Italiaanse. Door stadssecretaris Linda Vandekerkhove zelf gekozen. Bu et approuvé. Op het onderonsje wordt alles wat zo niet bedoeld was maar toch zo is overgekomen dan nog eens gezegd ook. In afwachting dat het door die schurken van de pers en de blogs wordt geschreven. In felle en al te overdreven bewoordingen.

Oh ja, over veiligheid gesproken nog dit. Een kleinigheid. Een heel klein verschurkingske maar. Net voor de raadszitting is mijn goede collega Fernand Devos van Het Nieuwsblad & Het Volk achterna gezeten door drie types die zijn sacoche wilden afpakken. Ik giet hem bij het begin van de raadszitting wat Spa bruis op om te bekomen. Want Fernand heeft de kleur van het haar van Suzy. En ik vrees dat hij straks in de rouwhal van Rudi ligt. Tja, om zes uur ’s avonds in Ronse door het gangske van De Post durven lopen en dan nog alleen: dat is er ook zelf om vragen, hé Fernand.