EGOSTRIP (65)
Gent. Theater Tinnen Pot. Drie Belogen Poppen zitten als naamloze lustobjecten opgesloten in hun mooie huid en proberen zich los te wrikken uit de cocon van hun bestaan zonder eigen identiteit. Hardnekkig, wild, brutaal verzetten ze zich tegen een schoonheidsideaal dat hen wordt opgedrongen door de vermaledijde man. Gedreven door bittere haat proberen ze gezamenlijk een eind te maken aan ’s mans fysieke en mentale terreur, drift, lust, geldbejag. Samen gaan ze de vrouwonterende natte mannendroom te lijf die hen schoffeert en opzadelt met minderwaardigheidscomplexen.
De rauwe, bittere, genadeloze tekst van Nicolas Mannens die er zelf de regie van doet, wordt schitterend op de planken gezet door drie studentes in de theaterwetenschappen aan de Universiteit Gent (Kim De Moerloose, Ellen Van der Massen en de Ronsese VTV-actrice Tine Deroeck).
Wie het schoentje past, trekke het aan. Als man besluipt je na afloop de lichte neiging om snel te maken dat je wegkomt. Nadat je je dan wel eerst bij het vrouwelijke gezelschap uitvoerig hebt verontschuldigd omdat je vrouwen integendeel knap, intelligent, gevoelig, sterk, teder, subtiel, subliem, stijlvol, aantrekkelijk vindt maar het dus helaas blijkbaar allemaal anders gepercipieerd wordt dan je bedoelt. Je voelt je hier definitief gekapitteld als ultieme oetlul, walgelijke eikel, niets ontziende macho, mislukte watcho, vieze ouwe zak, verderfelijk zwijn dat zijn mannelijkheid puur instinctief bezigt voor ontlasting en ontlading.
Tenzij je je natuurlijk totaal géén betrokken partij voelt en je er…geen bal van aantrekt. Dan blijf je gewoon zitten in de foyer bij de grote theatermeneer genaamd Jo Decaluwé, drink je een wit wijntje in hoogst charmant gezelschap, feliciteer je terecht Tine om haar knalprestatie.
Wat ik me bij dit alles afvraag: dit is dus een tekst van een (nog zeer jonge) man omtrent het schoonheidsideaal dat vrouwen zou zijn opgedrongen door het mannelijk deel van de maatschappij. Is dat wel zo, mademoiselle Chanel? Klopt dit, Sonia Rykiel? Moeten we dit echt ongenuanceerd denken, beste An Demeulemeester, waarde Kaat Tilley? Willen vrouwen er alleen maar goed uitzien omdat eikels van mannen dat van hen verwachten? Of willen ze dat gewoon voor zichzelf? Er goed uitzien. Zich goed voelen. Als persoon. Vanuit zelfrespect. Dat een man zo’n tekst schrijft, bevestigt overigens alleen maar het hier aangeklaagde rollenpatroon. Interessant ware hetzelfde thema, bekeken en beschreven door een vrouw. Overigens komt James Brown de eer toe al veel eerder dan wie ook te zijn overgegaan tot publieke deemoedige schuldbekentenis, in zijn plakker uit de sixties It’s a man’s man’s world. Niets is de man zonder de vrouw. Lost he is, in the wilderness and the bitterness…
You see, man made the cars to take us over the road
Man made the trains to carry heavy loads
Man made electric light to take us out of the dark
Man made the boat for the water, like Noah made the ark
Man thinks about a little baby girl and baby boys
Man makes them happy 'cause man makes them toys
And after man has made everything, everything he can
You know that man makes money to buy from other man
This is a man's world
But it wouldn't be nothing,
nothing without a woman or a girl
He's lost in the wilderness
He's lost in bitterness
‘Belogen Poppen’. Theater Tinnen Pot. Tinnen Potstraat, 21 9000 Gent. (www.tinnenpot.be). Tel 09 225 18 60. Nog op 7, 14, 21 en 28 maart om 20 u. Best reserveren.
De rauwe, bittere, genadeloze tekst van Nicolas Mannens die er zelf de regie van doet, wordt schitterend op de planken gezet door drie studentes in de theaterwetenschappen aan de Universiteit Gent (Kim De Moerloose, Ellen Van der Massen en de Ronsese VTV-actrice Tine Deroeck).
Wie het schoentje past, trekke het aan. Als man besluipt je na afloop de lichte neiging om snel te maken dat je wegkomt. Nadat je je dan wel eerst bij het vrouwelijke gezelschap uitvoerig hebt verontschuldigd omdat je vrouwen integendeel knap, intelligent, gevoelig, sterk, teder, subtiel, subliem, stijlvol, aantrekkelijk vindt maar het dus helaas blijkbaar allemaal anders gepercipieerd wordt dan je bedoelt. Je voelt je hier definitief gekapitteld als ultieme oetlul, walgelijke eikel, niets ontziende macho, mislukte watcho, vieze ouwe zak, verderfelijk zwijn dat zijn mannelijkheid puur instinctief bezigt voor ontlasting en ontlading.
Tenzij je je natuurlijk totaal géén betrokken partij voelt en je er…geen bal van aantrekt. Dan blijf je gewoon zitten in de foyer bij de grote theatermeneer genaamd Jo Decaluwé, drink je een wit wijntje in hoogst charmant gezelschap, feliciteer je terecht Tine om haar knalprestatie.
Wat ik me bij dit alles afvraag: dit is dus een tekst van een (nog zeer jonge) man omtrent het schoonheidsideaal dat vrouwen zou zijn opgedrongen door het mannelijk deel van de maatschappij. Is dat wel zo, mademoiselle Chanel? Klopt dit, Sonia Rykiel? Moeten we dit echt ongenuanceerd denken, beste An Demeulemeester, waarde Kaat Tilley? Willen vrouwen er alleen maar goed uitzien omdat eikels van mannen dat van hen verwachten? Of willen ze dat gewoon voor zichzelf? Er goed uitzien. Zich goed voelen. Als persoon. Vanuit zelfrespect. Dat een man zo’n tekst schrijft, bevestigt overigens alleen maar het hier aangeklaagde rollenpatroon. Interessant ware hetzelfde thema, bekeken en beschreven door een vrouw. Overigens komt James Brown de eer toe al veel eerder dan wie ook te zijn overgegaan tot publieke deemoedige schuldbekentenis, in zijn plakker uit de sixties It’s a man’s man’s world. Niets is de man zonder de vrouw. Lost he is, in the wilderness and the bitterness…
You see, man made the cars to take us over the road
Man made the trains to carry heavy loads
Man made electric light to take us out of the dark
Man made the boat for the water, like Noah made the ark
Man thinks about a little baby girl and baby boys
Man makes them happy 'cause man makes them toys
And after man has made everything, everything he can
You know that man makes money to buy from other man
This is a man's world
But it wouldn't be nothing,
nothing without a woman or a girl
He's lost in the wilderness
He's lost in bitterness
‘Belogen Poppen’. Theater Tinnen Pot. Tinnen Potstraat, 21 9000 Gent. (www.tinnenpot.be). Tel 09 225 18 60. Nog op 7, 14, 21 en 28 maart om 20 u. Best reserveren.
posted by Stef Vancaeneghem at 09:58
<< Home