BLOGBOEK
GPS BESTEMMING: STADHUIS RONSE
Om Ronse verder te besturen hebben CD&V en SP.A ook na 14 oktober een stevige meerderheid nodig. Liefst met marge bovenop de 16 van de 29 te begeven zetels. Met de opkomst van de N-VA, de reunie van de Ronsese liberalen en de sterke présence van Vlaams Belang in Ronse is de kans echter klein dat beide bestuurspartners die stevige meerderheid samen nog halen. Daarom zal er dienen gepraat te worden met een derde partner.
Eerste Schepen Gunther Deriemaker (zie ook vorig bericht) profileert zich prompt als kandidaat-burgemeester van Ronse. Hij heeft daar zo zijn redenen voor. Scheelde het vorige keer welgeteld 2 stemmen met Luc Dupont en pakweg 500 stemmen als partij, dan gaat Deriemaker nu onomwonden voor de dubbelslag. Zelf stemmenkampioen en de SP.A weer grootste partij van Ronse.
Daarbij hengelt Deriemaker zo te zien in de eerste plaats naar de verloren protest-stemmen die het salonsocialisme van de voormalige Bond Moyson- en ABVV-bonzen onderweg is kwijtgeraakt aan het Vlaams Belang.
Van veiligheid maakt Deriemaker nu het eerste campagnepunt. Veiligheid is echter het uitgesproken thema waarop vooral door dat Vlaams Belang zelf (en voor een stuk ook door de Open VLD) vanuit de oppositie is gehamerd.
De oorzaken van onveiligheid worden door de oppositie precies gezocht bij een al te tolerante socialistische ‘klantenbinding’ van de instroom uit Wallonië en Brussels allochtonië.
Het ere-palmares van Luc Dupont
Luc Dupont is een van de beste burgemeesters van Ronse ooit. Of hij dat blijft of niet, wat mij betreft heeft hij zijn eretitel als burgemeester al dik verdiend. De eerste burgemeester van Ronse met strategisch plan, visie en een hoop blijvende realisaties. Het lijstje is indrukwekkend:
Renovatie van het centrum.
Uitbouw van de Sportzone.
Startersbedrijvencentrum.
Nieuwe bedrijvenzone.
CC De Brouwerij
Het TIO3 Innovatiecentrum
In september: opening van De Ververij.
En met de Stadstuin als zijn weliswaar grootste – en moeilijkste- uitdaging. Geen ander voor hem heeft de aanblik van Ronse zo ingrijpend veranderd. En als het al teamwork kan genoemd worden (vooral duowerking met Yves Deworm), dan is Dupont er alleszins de drijvende kracht achter. Zijn leiderschap staat buiten kijf.
Waarom Dupont met dit palmares op zak eerst wel en dan toch niet stoppen wou heeft alles te maken met zijn eigen opvolging. De CD&V kreunt onder de ambitie van haar top. Dupont probeert de eenheid van zijn ploeg onder controle te houden. Al lukt hem dat met jonge wolven in schapenvacht niet altijd zoals hij willen zou. Dat Agnes Van Crombrugge op plaats twee staat, heeft zij behalve aan de vrouwenemancipatie binnen de lijsttop ook en vooral te danken aan haar kiezers. Dat Brigitte Van Houtte niet op vijf staat, ‘dankt’ ze daarentegen aan de kiezers van… Ignace Michaux.
De Gok van Groen en Het Paard van Troje
Met zijn Strategisch Plan en zijn groene vingers naar de heuvels, met zijn kordate aanpak door de groendienst, met zijn al eerder genoemde Stadstuin wil Luc Dupont van Ronse een stad maken die behalve de betere tweeverdieners ondermeer ook de kiezers van Groen bekoren kan. Op die manier kan je de overstap van Groen ook plaatsen. Al roepen de manier waarop en de timing grote vragen op.
Groen beweert dat het als progressieve partij beter aan zijn trekken kan komen bij de CD&V dan bij de SP.A. De CD&V als dé progressieve partij van Ronse? Als het van voorzitter Leo Verstichel en het ACW afhangt misschien wel. Maar Agnes Van Crombrugge, Ignace Michaux en (fractieleider) Diederik Van Hamme staan niet bepaald geprofileerd als de meest progressievelingen van Ronse.
Innoverend lijkt alvast het aantrekken op plaats 6 van de nieuwe Ronsenaar Lahlali. Door insiders van de partij nu al bekeken als ‘Het Paard van Troje’. We zullen zien.
Of dit alles voldoende zal blijken om Luc Dupont op de burgemeesterstoel te houden, daarover beslist de kiezer en alleen de kiezer.
De echokamer van de Grote Leider
De N-VA van Ronse lijkt wel de echokamer van Bart De Wever in Antwerpen en diens luitenant Siegfried Bracke in Gent. Alle kwalen van Ronse komen van de sossen en dus moeten ze eruit. Conferatur Bart De Wever burgemeester van Antwerpen en Janssens buiten.
De N-VA wil het huidig bestuur dus breken en zelf mee besturen. Een meerderheid van N-VA en CD&V met de liberalen is daarbij de natte droom. Alleen: zowel de CD&V als de liberalen weten dat ze daarmee zichzelf opdoeken en Ronse in afwachting totaal onbestuurbaar wordt.
Zie als voorsmaakje daarvan alleen al de heisa rond de komst van Joke Schauvliege tussen de chef van de Nieuwe Dragers Alliantie (N-DA) en Schepen van Fiertelzaken Agnes Van Crombrugge.
Noch Poverello-paternalisme noch cliëntelisme
Toch kan de N-VA een meerwaarde betekenen: door Ronse via de N-VA impact in Vlaanderen de plaats terug te geven die ze is kwijtgespeeld na een halve eeuw faciliteiten. Zelfs de verenigde liberalen zijn daar nu in Ronse eindelijk mee klaar.
Van liberalen aan het roer van Ronse gesproken. Door hun reunie krijgen zij allicht de sleutel toegespeeld voor de nieuwe bestuursmeerderheid, als onmisbare derde partner. Zonder twijfel kunnen ze die sleutel zwaarder verzilveren dan alleen maar met een schepenambt van Toerisme. Met een stevige liberale knip op al die klantenbindende geldstromen en machtsbestendigende topbenoemingen, cumulaties en affairkes in de marge van de macht bijvoorbeeld. In volle vrijheid en rechtvaardigheid.
Want als de CD&V van Luc Dupont hier echt een stijlbreuk wil met de postjesbedeling en de grensoverschrijdende Sinterklaaspolitiek van het Sociaal Feestpaleis, dan zal ze deze keer wél alles vooraf grondig dienen af te punten met haar partner(s). De zomerzonnewende is altijd een goed moment voor een nieuwe dageraad... Want hij zal rap weer voorbij zijn die mooie zomer.
En dan gaat het niet alleen over de faciliteitenkwestie of straatnaamborden. Want als we die paternalistische zieltjeszoektocht met armensoep van Poverello in Ronse liever kwijt zijn dan arm, dan de georganiseerde OCMW-kiezers-klanten-binding evenzeer. Tuupe vuir Ronse.
Om Ronse verder te besturen hebben CD&V en SP.A ook na 14 oktober een stevige meerderheid nodig. Liefst met marge bovenop de 16 van de 29 te begeven zetels. Met de opkomst van de N-VA, de reunie van de Ronsese liberalen en de sterke présence van Vlaams Belang in Ronse is de kans echter klein dat beide bestuurspartners die stevige meerderheid samen nog halen. Daarom zal er dienen gepraat te worden met een derde partner.
Eerste Schepen Gunther Deriemaker (zie ook vorig bericht) profileert zich prompt als kandidaat-burgemeester van Ronse. Hij heeft daar zo zijn redenen voor. Scheelde het vorige keer welgeteld 2 stemmen met Luc Dupont en pakweg 500 stemmen als partij, dan gaat Deriemaker nu onomwonden voor de dubbelslag. Zelf stemmenkampioen en de SP.A weer grootste partij van Ronse.
Daarbij hengelt Deriemaker zo te zien in de eerste plaats naar de verloren protest-stemmen die het salonsocialisme van de voormalige Bond Moyson- en ABVV-bonzen onderweg is kwijtgeraakt aan het Vlaams Belang.
Van veiligheid maakt Deriemaker nu het eerste campagnepunt. Veiligheid is echter het uitgesproken thema waarop vooral door dat Vlaams Belang zelf (en voor een stuk ook door de Open VLD) vanuit de oppositie is gehamerd.
De oorzaken van onveiligheid worden door de oppositie precies gezocht bij een al te tolerante socialistische ‘klantenbinding’ van de instroom uit Wallonië en Brussels allochtonië.
Het ere-palmares van Luc Dupont
Luc Dupont is een van de beste burgemeesters van Ronse ooit. Of hij dat blijft of niet, wat mij betreft heeft hij zijn eretitel als burgemeester al dik verdiend. De eerste burgemeester van Ronse met strategisch plan, visie en een hoop blijvende realisaties. Het lijstje is indrukwekkend:
Renovatie van het centrum.
Uitbouw van de Sportzone.
Startersbedrijvencentrum.
Nieuwe bedrijvenzone.
CC De Brouwerij
Het TIO3 Innovatiecentrum
In september: opening van De Ververij.
En met de Stadstuin als zijn weliswaar grootste – en moeilijkste- uitdaging. Geen ander voor hem heeft de aanblik van Ronse zo ingrijpend veranderd. En als het al teamwork kan genoemd worden (vooral duowerking met Yves Deworm), dan is Dupont er alleszins de drijvende kracht achter. Zijn leiderschap staat buiten kijf.
Waarom Dupont met dit palmares op zak eerst wel en dan toch niet stoppen wou heeft alles te maken met zijn eigen opvolging. De CD&V kreunt onder de ambitie van haar top. Dupont probeert de eenheid van zijn ploeg onder controle te houden. Al lukt hem dat met jonge wolven in schapenvacht niet altijd zoals hij willen zou. Dat Agnes Van Crombrugge op plaats twee staat, heeft zij behalve aan de vrouwenemancipatie binnen de lijsttop ook en vooral te danken aan haar kiezers. Dat Brigitte Van Houtte niet op vijf staat, ‘dankt’ ze daarentegen aan de kiezers van… Ignace Michaux.
De Gok van Groen en Het Paard van Troje
Met zijn Strategisch Plan en zijn groene vingers naar de heuvels, met zijn kordate aanpak door de groendienst, met zijn al eerder genoemde Stadstuin wil Luc Dupont van Ronse een stad maken die behalve de betere tweeverdieners ondermeer ook de kiezers van Groen bekoren kan. Op die manier kan je de overstap van Groen ook plaatsen. Al roepen de manier waarop en de timing grote vragen op.
Groen beweert dat het als progressieve partij beter aan zijn trekken kan komen bij de CD&V dan bij de SP.A. De CD&V als dé progressieve partij van Ronse? Als het van voorzitter Leo Verstichel en het ACW afhangt misschien wel. Maar Agnes Van Crombrugge, Ignace Michaux en (fractieleider) Diederik Van Hamme staan niet bepaald geprofileerd als de meest progressievelingen van Ronse.
Innoverend lijkt alvast het aantrekken op plaats 6 van de nieuwe Ronsenaar Lahlali. Door insiders van de partij nu al bekeken als ‘Het Paard van Troje’. We zullen zien.
Of dit alles voldoende zal blijken om Luc Dupont op de burgemeesterstoel te houden, daarover beslist de kiezer en alleen de kiezer.
De echokamer van de Grote Leider
De N-VA van Ronse lijkt wel de echokamer van Bart De Wever in Antwerpen en diens luitenant Siegfried Bracke in Gent. Alle kwalen van Ronse komen van de sossen en dus moeten ze eruit. Conferatur Bart De Wever burgemeester van Antwerpen en Janssens buiten.
De N-VA wil het huidig bestuur dus breken en zelf mee besturen. Een meerderheid van N-VA en CD&V met de liberalen is daarbij de natte droom. Alleen: zowel de CD&V als de liberalen weten dat ze daarmee zichzelf opdoeken en Ronse in afwachting totaal onbestuurbaar wordt.
Zie als voorsmaakje daarvan alleen al de heisa rond de komst van Joke Schauvliege tussen de chef van de Nieuwe Dragers Alliantie (N-DA) en Schepen van Fiertelzaken Agnes Van Crombrugge.
Noch Poverello-paternalisme noch cliëntelisme
Toch kan de N-VA een meerwaarde betekenen: door Ronse via de N-VA impact in Vlaanderen de plaats terug te geven die ze is kwijtgespeeld na een halve eeuw faciliteiten. Zelfs de verenigde liberalen zijn daar nu in Ronse eindelijk mee klaar.
Van liberalen aan het roer van Ronse gesproken. Door hun reunie krijgen zij allicht de sleutel toegespeeld voor de nieuwe bestuursmeerderheid, als onmisbare derde partner. Zonder twijfel kunnen ze die sleutel zwaarder verzilveren dan alleen maar met een schepenambt van Toerisme. Met een stevige liberale knip op al die klantenbindende geldstromen en machtsbestendigende topbenoemingen, cumulaties en affairkes in de marge van de macht bijvoorbeeld. In volle vrijheid en rechtvaardigheid.
Want als de CD&V van Luc Dupont hier echt een stijlbreuk wil met de postjesbedeling en de grensoverschrijdende Sinterklaaspolitiek van het Sociaal Feestpaleis, dan zal ze deze keer wél alles vooraf grondig dienen af te punten met haar partner(s). De zomerzonnewende is altijd een goed moment voor een nieuwe dageraad... Want hij zal rap weer voorbij zijn die mooie zomer.
En dan gaat het niet alleen over de faciliteitenkwestie of straatnaamborden. Want als we die paternalistische zieltjeszoektocht met armensoep van Poverello in Ronse liever kwijt zijn dan arm, dan de georganiseerde OCMW-kiezers-klanten-binding evenzeer. Tuupe vuir Ronse.
<< Home