AANGETEKEND SCHRIJVEN

Dit valt me tegen. Dat Jacques Lanzmann, de vaste tekstschrijver van Jacques Dutronc voor Paris s’éveille’ zelf de mosterd haalde bij Marc-Antoine Désaugiers. Meer bepaald uit diens ‘Paris à cinq heures du matin’ uit 1808. Ik lees het in ‘Chanson’, een gezongen geschiedenis van Frankrijk. Van Bart Van Loo.

Van petite histoire gesproken, Lodewijk XVI stelt zelf nog de verbeteringen voor aan de guillotine (dat ze een schuin aflopend mes krijgt zodat de hals efficiënter middendoor wordt gesneden) waaronder hij op 21 januari 1793 zelf een kop kleiner wordt gemaakt.

'De grootheid van de mens ligt in zijn besluit om sterker te zijn dan zijn lot.' Albert Camus.

‘Schrijven op zich is erg egoïstisch. De idee dat mijn gedachten zo interessant zouden zijn dat iedereen mijn boeken zou moeten lezen is waanzin. Voor mij is het enorm belangrijk deel uit te maken van een gemeenschap.’ De Amerikaanse schrijfster Vendela Vida.

‘Darwinistische en neurobiologische verklaringen van de liefde en andere menselijke aandoeningen zijn me te voorspelbaar en te armzalig. Ze komen altijd op hetzelfde neer, op verbetering en overleving van de soort. De verspilling en destructie die de kunst aankleeft, is er niet mee verklaard, noch de liefde die niet de instandhouding van het genetische materiaal nastreeft, maar het tegendeel ervan, in iemand opgaan, er zijn door te verdwijnen.’ Connie Palmen.

'Ik zeg het niet graag maar eigenlijk vind ik die Socrates
ook maar een lul. So altijd van krommen haas gebarend (Vondel)’
Faceboekparel, van auteur Koenraad Goudeseune.

‘Ik mis God. Ik vind het zo jammer dat Hij niet bestaat. Ik ben kwaad omdat Hij niet bestaat.’ Hans Van Mierlo.

En dan zegt iemand me
jij bent de liefde zelf
dat zijn woorden die ik nu
in de zoom van mijn ziel naai
met een dubbele steek
en de regen kietelt erop.

(Facebookpost, van Inge De Winter).