17 november 2008

DE BENIEUWDE RONSENAAR

KRONIEK VAN DE GEMEENTERAAD















IGNACE EN HET WINTERFRAKSKE VAN PAOLA


‘Er zijn er die komen en er zijn er die gaan’, antwoordt burgemeester Luc Dupont kurkdroog vragenuurkes-steller Eric Van Der Eedt die zich zorgen maakt over het groot verloop bij de pompiers van Ronse. Er zijn er maar 45 meer en vroeger 60.
Het ontgaat de waarnemers niet dat Luc Dupont bij zijn antwoord schalks de blik richt op de lege stoel van ontslagnemend ex-SPA-fractiewoordvoerder Leander De Cauter, wat verderop naast Van Der Eedt.

De andere socialisten kijken naar de mooie luster d’époque.
‘Schuune luuster, wried schuune luuster ‘k vinde’t uuk.’
Ze zijn er nog niet echt uit wie Leander opvolgen zal. Carine Moulart zoude wel willen, maar ze wordt verboden bij wet. Hare Christophe zit al in de raad en haar man luistert als Provincieraadslid voor Waterbekkens mee vanop de publieksbanken hoe zijn provinciaal bestuur de Zonnestraat vanaf het rondpunt aan de Vis overdraagt aan de stad Ronse. Vader Stockman glundert alsof hij de Zonnestraat uit eigen zak aan Ronse schenkt.

Geschenk van god

Maar op de persbanken is hèt grote nieuws van de avond het boekentasje in ‘vrai cuir chevelu’ van de ex-koning der Bommels Ignace Michaux die als hofdienaar heeft meegemogen met Albert & Paola naar India. Volgens collega Fernand De Vos van ’t Nieuwsblad is Ignace daar op een avond vergeten Paola haar winterfrakske van bij Nathan klaar te leggen. En de wind kan daar nogal eentje blazen, op die zitbank voor de Taj Mahal. Daarmee, zo weet Fernand, dat onze vorstin van de vorst gepakt is. Daarmee dat ze het heeft laten afweten op het feest van 15 jaar Albert.

(Volgens kardinaal Daneels, die over een rechtstreekse lijn beschikt met god, heeft de allerhoogste hem gezegd dat Albert een zegen is voor ons land. En met een loonsverhoging van maar 6 percent de goedkoopste als we elders goedkoper kunnen vinden mogen we hem terugbrengen. Het goddelijk geschenk van België liep gisteren zonder zijn artistieke dochter – un cadeau du ciel - verweesd aan de arm van zijn schoonzus Fabiola. Een godsgeschenk komt nooit alleen. Doch dit terzijde.)

Tegen de vergrijzing: Langer vakantie

Omdat er deze keer zelfs niet eens te lachen valt met een motie over pakweg de splitsing van Ronse, vraagt Tom Deputter waarom de stadsambtenaren volgens hun ‘nieuwe Rechtspositieregeling’ maar 35 dagen congé overhouden in plaats van 37.
‘De tendens is om de mensen langer aan het werk te houden, twee dagen congé minder is daartoe niet echt een stimulans.’

Waarmee de liberale fractieleider van zichzelf (bij afwezigheid van Patrick ‘Doobie’ De Dobbeleer ) niet gezegd wil hebben dat langer werken voor het stadspersoneel rechtstreeks in verhouding staat tot langer congé pakken. Een nieuwe oplossing om de vijftig-plussers langer aan het werk te houden: geef ze vakantie.

En dan moet je mijn zuster zien.

Schepen van Afwezigheid Nedia Gmati-Trabelsi wil Erik Tack graag explikeren wat ze de afgelopen twee jaar zoals gedaan heeft aan de integratie van d’allochtonen in Ronse. Mais rien ne va plus, aan socialistische zijde. Nu laten gewoon àlle microfoons het afweten aan de linkerkant van Luc Dupont.

Nedia belooft dan maar op eigen stemgeluid dat ze de volgende gemeenteraad haar huiswerk gaat komen tonen aan Tack. In afwachting glundert Tack zichzelf bling bling met de vraag of Nedia misschien zelf die Gmati-Trabelsi is die volgens zijn papieren een stadspremie heeft opgestreken voor de taalactivering van d’allochtone kinderen?

‘Nee, het was mijn zusje.’
‘Ha bon.’
Tacks blik: die van een Akron- basketter, na een driepunter vanop de stip.

Nu nog de woningen…

Bij puntje 25 over de aankopen en diensten heeft Tack als Grootste Bakkes van de raad dan weer wel veel minder wezen wanneer burgemeester Dupont er hem op wijst dat hij het dossier niet gelezen heeft. Anders zou hij, Tack al die detailvragen niet hoeven te stellen waarvan de tekst en de uitleg allang in zijn dossier staan.
‘Ha bon.’
Duponts blik: als die van een Akron-basketter die scoort vanop de rebound.

Ex-basketters onder elkaar. Het is me wat. Ze kijken op geen schijnbeweging meer of minder. Waar het op aan komt: scoren.

In één uur tijd zijn aldus alle vragen erdoor gehaspeld. Tom Deputter wil nog weten hoe het zit met dat parkeren aan de Kloefkant. De huidige parking verdwijnt. Er komen er 121 (aan de nieuwe woningen), 106 (rond de nieuwe woningen), 128 (in de buurt van de nieuwe woningen) en 150 onder het hotel (in de buurt van de nieuwe woningen). Nu nog de woningen.

Chaos van Broeke tot Kammeland

Christiane Modde heeft meer dan een punt als ze de chaos met de schoolbus en de ouderlijke wagens aan het schoolke van Broeke aanklaagt. Schepen Joris Vandenhoucke heeft zijn oplossing klaar. Als de stad straks de hele Broekestraat aanpakt - tussen Glorieux en Kruissens - komt de ingang van de school aan de Kruissens. De chaos aan de Kruissens zelf zal dan allicht worden aangepakt als de Kruissens zelf een straat op mensenmaat wordt..
Erik Tack heeft, zij het in de coulissen achteraf, nog een betere oplossing, zegt hij.

Erik Tack: ‘Als ze de faciliteiten afschaffen, verdwijnt het schoolke’.

Nog een biezonder pertinente opmerking van Tack omtrent de verkeerstoestand op de Kammeland. Fietsers kunnen er nooit meer langs het fietspad omdat de hele straat fietspad incluis constant vol gratis foutparkeerders staat. Volgens Tack met wagens van ziekenhuispatiënten die dagenlang binnen liggen voor opname en die hun wagen daar gewoon achterlaten. Schepen Joris Vandenhoucke belooft dat hij het eens gaat bekijken met zijn verkeersdeskundige.

De Croo als Reddende Ridder van Ronse


En zo wordt het 19u01. De kortste raadszitting van het jaar zit erop.

Erna belooft Erik Tack nog echt spektakel in Ronse en wel op 19 december. Hij nodigt me daarbij uit om langs deze weg nu al RTBF en RTL-TVI te alerteren.

Tack: ‘Als ge het schrijft betaal ik u een consommatie’.

‘Timeo Danaos et dona ferentes’, zeg ik hem.

Ik ben zeer op mijn hoede voor de Grieken ook al brengen ze me geschenken. Van het paard van Troje gesproken: Herman De Croo moet dringend Ronse komen redden op die negentiende december. Want Tack méént het zo te zien.

‘Ceci n’est pas une fiction.’

Tack: 'Schrijf het op. Op 19 december. Een vrijdag.’

(Voor mij een Chimay).

Wie weet wordt Ronse die dag in tweeën gereten. Ik denk dat ik veiligheidshalve toch maar mijn 'oude vriend' de grote Unitaire Belgicistische pamflettist Herman De Croo bel: le dernier des Belgicains. Dat hij te paard en te zwaard ons geliefde unitaire Ronse-Renaix komt redden van de woede der Noorder-mannen. Dieu sera à ses côtés. Et dieu reconnaîtra les siens...

Doch eerst Ignace waarschuwen. Dat hij zijn godsgeschenk alvast in veiligheid brengt en warmpjes toedekt. Een griepke is zo rap opgeraapt.