BLUE MOON

32.


Diepe crisis bij de Snukkende Snaren. Niet dat ons publiek ons in de steek laat voor flutgroepjes genre Coldplay. (Over die barman die denkt dat hij Deus is wil ik het niet eens hebben).

Nee, we worden als nooit tevoren geboekt. All in. All over the world. Onze problemen komen veeleer van onze aandeelhouders. Vergeet nooit dat we door ons immens succes grootindustrie geworden zijn. Met, voor onze werknemers, stock options en al. Ha bon! Nog eens wat anders dan die 333 euro opslag voor de federale ambtenaren (328 voor het keukenpersoneel).

In de jaren tachtig zijn we namelijk zo slim geweest om met nog een paar mindere goden (David Bowie, Rod Stewart, Phil Collins) de stap te zetten naar de beurs en het kapitaal. Het heeft ons belet om, zoals zovele goden uit de sixties, noodgedwongen taxidriver te worden op Sunset Boulevard, of brandweerman in Nothing Hill.

Vooral onze Benelux-aandeelhouders pikken het niet dat hun dividenden in contanten zijn geschrapt. Hun vertrouwen is zoek sinds we een onverwachte kapitaalverhoging hebben doorgevoerd van 1,5 miljard euro, tegen de bodemprijs van 10 euro per aandeel. Temeer omdat hun dividend, gezien ons gestadig succes, een bijna sacrale status had. Hun geld is hun god en de aandeelhouder wint.

Ze vinden het ook niet kunnen dat ons management (de president en de ceo die elk zelf minimaal gegarandeerd 100 miljoen euro bonus per jaar op zak steken en altijd met vakantie zijn als het erop aan komt) nieuwe aandeelhouders zijn gaan zoeken in Rusland, Libië en China. Vooral het oude establishment onder onze aandeelhouders ( fans van het eerste uur die er al bij horen vanaf onze wereldvermaarde Rockopera ‘Hiete Paane’ die al dertig jaar op Broadway loopt) heeft het er moeilijk mee dat ze als vitale aandeelhouders niet eens uitgenodigd waren op de Russische aandelenkoopjesweek.

Vorig jaar hadden ze nog wel diep in de beurs getast voor de overname van de Russische bank Creditskaja Abramovitskaja waarmee we beogen de Belgische tweede klasser Koninklijke Sportkring Ronse naar The Champions League te tillen.
Want hoe wereldberoemd we ook geworden zijn, we vergeten daarom onze roots nog niet.

‘Als ge niet weet waar ge naartoe gaat, moet ge weten vanwaar ge komt’, zegt onze bassist.

Bovenop onze acute financiële perikelen in de marge van ons creatief proces komt dan nog de eikele toestand van de wereld in het algemeen. Cruise missiles beheersen onze repetities en bedreigen het vlotte verloop van onze World Tour.

‘Iran gaat attakeren met lange afstand fusees.‘
‘Ze geraken er al mee tot in Trier.’
‘Zijn dat daar al geen ruïnes, in Trier?’
‘Wat zouden ze Trier nog moeten plat leggen?’

Onheil alom.

‘De centrale van Tricastel tegen Bollène heeft een fwiete.'
‘Bollène dat zegt me iets.’
‘Exit Ivo Van Damme.’
‘Die van de Memorial.’

Fiat die tijdelijk vier fabrieken moet sluiten. General Motors die eraan denkt van eens failliet te gaan. De Peugeot die zakt met 3,5 percent.

‘Ge koopt een Peugeot, ge rijdt met een citroentje.’

De Volvo die 2000 medewerkers naar de fjorden stuurt. De benzine die niet meer te betalen is.

‘Een liter diesel kost straks meer dan olijfolie van eerste koude persing.’

De Amerikaanse kredietcrisis.

‘Ze wonen weer in tipi’s.'
'Gelijk de roodhuiden van Karl May.’

Staal, koper en aluminium. Zo duur dat de ijzeren weg wordt gesloopt.

'Geen wonder dat ik ween
Dat ik ween van verdriet’.

Onze chef probeert zijn nieuwe Ibanez. Vorige week na ons optreden in het Stade de France gekocht aan de Tour Montparnasse bij 'Guitares Georget & Fils'.
Briseke, onze frontman voor de heetgevoelige nummers, vindt dat we eindelijk maar eens af moeten van vinyl voor onze platen.

‘Controleer uw Akte van Vertrouwen bij Anthonyke Van Den Borre ge zult zien, nergens nog pick-ups te vinden.’
‘Geen pick-ups meer.'
'Dus geen vinyl.’
‘De tijd van de Elpee’s is gepasseerd.’
‘Ik mijn gedacht gaan we nu meer naar cassetjes.’
‘Dat is de nieuwe trend bij de jeugd.’
‘Onze toekomst...’, beweert onze drummer die een cursus freezen geeft voor het Tweede Metaal en altijd op de hoogte is van de nieuwste technieken, '...onze toekomst zit in de telefonie. De IPhone 3G om precies te zijn.’

Feit is dat we ook als groep door de crisis voor moeilijke beslissingen staan.

‘Inleveren op de ticketprijs?’
‘We zijn niet duurder dan de swingende paarden van Cavalia.’
‘In economy class vliegen?’
‘En dan landen met een bloedklonter aan uw broek.’
‘De didgeridoo schrappen.’
‘Ja. Schrappen. Muzikant gespaard.’
‘Muzikant zegt u?’
‘Een gierende helicopterschroef wilt ge zeggen.’
‘Geen fan die het merken zal.’
‘Zeer integendeel.’
‘Opluchting alom’.
‘Tenminste twee cafébazen op de markt content’.
‘Geluidsoverlast eindelijk gerespecteerd.’
‘Nachtvergunning gered.’

Sinds kort treden we op met een zwaailicht dat begint te gieren gelijk een ambulance als de naalden van onze pie ee in het rood gaan.

‘Zonder didgeridoo geen sirene meer.’

Na een lang crisisberaad hakt ons management de knopen door,beslist dat het zwaailicht op het dak van onze eerste Tourbus wordt gemonteerd en de didgeridoo behouden blijft.

Echte fans van de Snukkende Snaren vinden ons namelijk maar niks zonder didgeridoo. Er gaat dan teveel authenticiteit verloren. Dat is een kwestie van pure perceptie.

‘We kunnen het ons niet permitteren.’
‘Dan nog liever een Ibanez minder.’
‘Hebde gij iets tegen mijn Ibanez misschien?’
‘We mogen vooral onze aboriginals niet kwijtspelen.’
‘Dan verliezen we onze ziel.’
‘Zij we onze eigenheid kwijt.’
‘En daarvoor doen we het.’
‘Ha bon.’

Ik zweer het je: didgeridoo spelen bij de Snukkende Snaren het blijft een opgave.

‘Blue Moon’. Roman.
Illustratie: ‘Morning has broken’.
Copyright: Stef Vancaeneghem.
(Alle personages zijn fictief. Vertelpersonage incluis.)