BLUE MOON

31.

Met onze Snukkende Snaren verzorgen we ook exclusieve privé-optredens . Voor de emir van Aboe Dabie, of voor een gepensioneerde pompier die door zijn maats vergast wordt op een verrassingsfuif. 'Vergast' bij manier van schrijven. Verrassing met dubbele r welteverstaan en met dubbele s. Ons maakt het totaal niet uit voor wie we optreden, we zijn volkomen a-sociaal. Bepaalde leden van onze band, meer bepaald onze trekzakkers, eisen wel dat ons bij boekingen geen enkele beperking wordt opgelegd qua consumptie. Ze vinden niet dat een of andere religieuze verplichting afbreuk kan doen van de Bourgondische toets die ons als Snukkende Snaren zo geliefd maakt bij de bredere lagen van de wereldbevolking.

Anders functioneren we ook niet honderd percent. Meer bepaald op de kleine, met leder beklede, hamertjes van ons Hammerklavier. Anders dan bij het tokkelsysteem van een klavecimbel snukken we met de snaren, waardoor de uitsterftijd van onze geluiden korter is dan van een piano. Denk maar niet dat we met onze Snukkende Snaren onzorgvuldig te werk gaan in de zoektocht naar onze geroemde aparte klank. Terwijl bijvoorbeeld de gebroeders Ray & Dave Davies van The Kinks hun vermaarde windengeluid bereiken door de nagel (waarmee ze doorgaans elders krabben) voor de verandering eens in hun Fenderversterker te steken, zo probeerde ikzelf bij ons jongste optreden de oudhollandse kanonnen van Josquin des Prés wat Italiaanse klankrijkdom mee te geven door mijn didgeridoo om te tunen tot koraalfugo. Deze keer mislukte dat jammerlijk. Doch niemand die het merkte want ik bracht meteen ons nieuw mengpaneel tot ontbranding.

Ons podium was deze keer iets heel speciaal. We zijn veel gewoon. Maar deze keer kregen we een reuzevlot midden de vijver van domein Sint-Hubert. Zoals Haydn King George I op zijn vlot vol Watermusic achterna dobberde op de Theems, zo meerden wij glorieus aan op de oevers van het meer om er de feestvierders op te monteren met onze Special Royal Firework composities. Terwijl onze zangeressen daarbij aldus heel melismatisch melopeeën uitstootten en onze toetsenist zijn tremulant tremuleren deed, legden onze gasten vrolijk zeven damherten neer die vanuit het Kluisbos asiel hadden gezocht in de bosjes rond de koele meren des doods.

(Net als op Goede Vrijdag van het jaar 683 voor Hubertus van Luik, verscheen er volgens sommige feestvarkens tussen het gewei van het laatste damhert een lichtend kruis met erop een lichtreclame voor de Noveen van Wittentak. Het zullen hun gedachten geweest zijn. Als de drank is in de man.)

Nu Benedictus The Sweet Litlle Sixteenth zijn signatuur onder de akte van heiligheid van Damiaan zet, zijn allerlei vaderlandse heiligheden weer zeer in trek. Bijvoorbeeld Gertrudis van Nijvel die al haar maagdelijkheid in dienst van God stelde. En haar broer Saint-Bavon die net als kerkvader Augustinus eerst een wild leven leidde om zich daarna, anders dan de meeste weduwnaars, na het overlijden van zijn echtgenote wat te kalmeren en in Gent de Saint-Bavon stichtte. Naast The Bridge en Het Vosken, aan de kathedraal.

Om nog te zwijgen van Jan Valentinus Paqay, artiestennaam Het Heilige Paterke van Hasselt die als biechtvader steeds voor iedereen klaar stond, met voorspellingen. Of Amandina van Schakkebroek. Ook een heilig mens voor het christendom. Van het 1,3 miljard Chinezen wist zij er 0,000 000 000 1 percent te bekeren. Dat die achteraf allemaal boeddhist werden vanwege het mededogen van de Dalai Lama, doet niets af van haar verdienste. Met onze Snukkende Snaren doen we echter niet aan commerce. We brengen ons geroemd declamatorium in duolen, decimolen en vooral veel dissonanten. Daarbij wordt onze fauxbourdon-zangtechniek biezonder gesmaakt.

(Boven onze cantus firmus voegen we de boventerts en de bovensext toe met afwisselend eronder de ondersext en de onderkwart. Alleen bij de eerste en de laatste toon plaatsen we de stemmen zo dat zij tot elkaar komen te staan als grondtoon, kwint en octaaf. De meeste van onze combinaties krijgen aldus de vorm van een sextakkoord. Vooral Jeannien en Marie-Lou, onze twee achtergrondzangeressen zijn er dol op).

Je moet ons zien en horen om het te geloven. Deze week niet. We zijn al volgeboekt tot september. Na Werchter, Roskilde, Hamburg, de binnentuin van de Joly, Central Park, Blankenberge (Tien om Te zien), Stockholm, Le Château du Mylord Ellezelles, gaan we met onze maats van High Voltage naar Frameries. Dan de absolute zomertopper: De Nukerkse Dorpsfeesten.

Een gechargeerd programma. En mijn kapellekes moeten in de Sadolin.

‘Blue Moon’. Roman.
Illustratie: ‘Morning has broken’.
Copyright Stef Vancaeneghem.

(Alle personages en situaties in deze roman zijn fictief. Vertelpersonage incluis.)