BEAU MONDE

ZOMERZONNEWENDE TE NUKERKE















Burgemeester Thienpont van Maarkedal, fidele lezer van deze blog, mag zich sinds kort ook de burgervader noemen van de gemeente met de mooiste pétanquepistes van Vlaanderen. Fiertelbedevaarders hebben die dit jaar al kunnen bewonderen tijdens de halte van het schrijn in het kerkje van Louise-Marie. De heraanleg van het pleintje aldaar mag er inderdaad wezen.















De schoonheid van Maarkedal is echter vooral de pure authenticiteit ervan. Anders dan de bescheten en vooral beklemmende splendid isolation van pakweg Latem of Deurle (waar alleen tuinmannen overheen de millimetergeknipte buxushagen nog gesprekjes met elkaar voeren), heeft Maarkedal het helemaal van zijn weidse nog ongerepte en ongedwongen natuur én van gewone mensen in moestuinen, gezellige vissers aan vijvers, vrolijk kindergezang in het gemeenteschooltje, een Ronsese kannunik op ruste, een beroemde ster op de dansvloer, het onwrikbare Nukerkegevoel van mijn fijne maat Donaat en de herinnering aan Claus in een gedicht tegen een muur aan het Bakkersbos.















Burgemeester Thienpont vreest dat ik om al die goede redenen ten onrechte ga pleiten voor annexatie door Ronse. Het omgekeerde is waar. Ik vrees integendeel dat steeds meer Ronsenaars steeds meer zin krijgen om zich te laten inlijven door Nukerke. Eén van Ronse’s burgervaders is overigens al langer voor dat verlangen bezweken. Toegegeven, bij Dageraad vanuit Turkije langs ten Hole door de eerste zomerwalmen van de Sint-Jansvuren naar ’t Wit Paard, het is – voor een meester - een schone zomerzonnewendewandeling…

Allez vooruit. Om 'onze' goede burgervader Thienpont te plezieren, hierboven een paar foto’s van zijn schoon grondgebied. Yesterday speciaal voor hem van zijn land geplukt.