DE BENIEUWDE RONSENAAR
TACK VERWIJT DUPONT VLAAMS OPPORTUNISME
.jpg)
EN ZO BLIJVEN WE MAAR BEZIG…
TUUPE VUIR RONSE VOUS DITES?
‘Ik durf dan ook ondubbelzinnig pleiten voor een afschaffing van de faciliteiten voor alle gemeenten langs de taalgrens, met uitzondering van de Brusselse rand, Komen en Voeren (die ook nu al een enigszins ander statuut hebben) of om deze minstens op relatief korte termijn uitdovend te maken. Faciliteiten hebben hun doel volledig gemist. In Ronse wordt de verfransing erdoor in stand gehouden en ze staan haaks op een volwaardig integratiebeleid zowel voor Walen als voor allochtonen. De faciliteiten zorgen ervoor dat sommigen geen enkele reden zien om zich aan te passen en onze taal te leren, gezien zij in hun betrekkingen met de overheid toch steeds het recht hebben om in het Frans bediend te worden. Ronse wil met zijn 24.633 inwoners volwaardig tot Vlaanderen behoren.’
Aldus Luc Dupont, burgemeester van Ronse in de brief aan Yves Leterme die we hier vrijdag exclusief als eersten wisten publiek te maken, nadat we er dagenlang voor u, beste bloglezer, hadden naar gehengeld.
Met de reiskoffer in de ene hand en de gsm in de andere, belt oppositieleider Erik Tack ons op om, op de valreep zijn verbolgen reactie te ventileren over die ‘faciliteitenbrief’ van Luc Dupont. Nog geen twee maanden geleden trommelde Tack de voltallige pers bijeen in de Lou Pahou om Luc Dupont aan te wrijven dat hij de afschaffing niet eiste van de faciliteiten in Ronse.
Nu de burgemeester bevestigt dat hij dat eerder al ten overvloede heeft gedaan, bovendien nog een stap verder zet door de afschaffing te vragen van de faciliteiten voor àlle gemeenten langs de taalgrens (met uitzondering van de Brusselse rand, Komen en Voeren), gaat Tack gezwind voorbij aan de inhoud van Duponts brief.
Liever vit hij daarbij over de vorm. Meer bepaald heeft hij vragen bij de timing en de omstandigheden waarin de brief van Dupont tot stand kwam.
Koud water op de borst of spijkers op laag water?
Erik Tack:‘In het slotwoord van Luc Dupont als antwoord op de uiteenzetting van gastspreker Michel Doomst, de burgemeester van Gooik ten stadhuize naar aanleiding van 11 juli, heb ik gehoord dat hij een brief had geschreven naar Yves Leterme om de problemen rond de taalfaciliteiten in Ronse aan te kaarten.’
‘In de brief naar Leterme die u in uw blog van hem op 11 juli publiceert, reageert de burgemeester echter al expliciet naar het arrest van het Grondwettelijk Hof in verband met de Vlaamse wooncode. Welnu, dat arrest kwam er pas nà de komst van Michel Doomst op het stadhuis. Ik heb dus meer dan de indruk dat de burgemeester toen op die 11 juli-viering ten stadhuize rap met koud water zijn borst heeft nat gemaakt om, onder druk van de omstandigheden, ook eens iets te ondernemen in verband met de faciliteiten. Gewoon omdat hij tegenover zijn Vlaamse kiezers niet anders meer kon dan ook een keer iets te zeggen en te doen.’
Groene druiven: Appellation Château Dupont?
Erik Tack:‘Ten tweede vind ik dat Dupont met zijn vraag aan Leterme hoe dan ook veel te laat komt. Denkt hij nu echt dat Yves Leterme dit nu nog gaat te berde brengen in zijn sowieso al vastgelopen onderhandelingen?’
‘Luc Dupont had dat dus al veel eerder moeten doen. Mij lijkt het nu dan ook weinig meer dan wat stoerdoenerij. Hij was veel beter vorig jaar ingegaan op mijn vraag om vanuit Ronse in een gezamenlijk standpunt de afschaffing van de faciliteiten te vragen.’
‘Ten derde vind ik het zeer jammer dat hij bij zijn brief aan Leterme niet de hele gemeenteraad betrekt. Hij had met zijn standpunt gemakkelijk een drie vierde meerderheid van de Ronsese raadsleden achter zich kunnen scharen om naar de premier te schrijven.’
De druiven zijn Tack dus duidelijk te groen. Te weinig Tackdruiven, teveel boucquet Appellation Château Dupont Controlée...
Een kleine stap voor Dupont, een grote stap voor Ronse.
Onze analyse. Voor het eerst sinds de faciliteitenwet van 63’ vraagt een CD&V burgemeester van Ronse met alle spijkerharde argumenten daartoe nog eens glashelder op een rij onomwonden de afschaffing van de faciliteiten. Of de uitdoving ervan, wat hetzelfde is.
Onze fidele lezers, ook onze Franstalige vrienden Ronsenaars, zullen daarbij ongetwijfeld constateren dat Luc Dupont hier al onze argumenten omtrent fusie, werkloosheid, instroom uit Brussels allochtonië en Waalse vierde wereld bevestigt en bekrachtigt. Het zijn precies die argumenten die we hier eerder al uitvoerig hebben toegelicht en ook uitvoerig hebben belicht, op een vraag van het weekblad Knack.
Het zijn dezelfde argumenten die ons vandaag toelaten, tegen de gratuite banbliksems van een kleine kern onwilligen in, ‘Tuupe’ te ijveren voor de Renaixance van een herboren complexloos Ronse.
Een Ronse dat volwaardig deel uitmaakt van de Vlaamse regio maar tegelijk gegarandeerd taalhoffelijk blijft voor al onze francofone en Waalse broeders: zowel die van hier in Ronse zelf, als die van overheen de Collines.
Naast deze Vlaamse identiteit gekoppeld aan taalhoffelijkheid gaan we nog een stap verder dan burgemeester Dupont (voorlopig, want we hopen hem ooit zover te krijgen). We blijven hier immers openlijk pleiten voor het volwaardige lidmaatschap van Ronse in het Eurodistrict Lille-Tournai-Ronse-Kortrijk.
De bedoeling hiervan is een duidelijk economische, commerciële, toeristische en promotionele meerwaarde voor Ronse. Het zou onze Franstalige vrienden dan ook moeten geruststellen dat complexloos opkomen voor de volwaardige Vlaamse regionale identiteit van Ronse (liever dan het blijven hangen in die put tussen twee stoelen) niks maar dan ook te maken heeft met uitsluiting van wie dan ook.
De meest vermaledijde stad van Vlaanderen…
Als geen andere burgemeester van Ronse voor hem brengt Luc Dupont vandaag de (fameuse vijf minuten) dapperheid op om alle belemmeringen aan te klagen waarmee Ronse de afgelopen veertig jaar is opgezadeld door de faciliteiten. Dezelfde handicaps die van Ronse de meest vermaledijde stad van Vlaanderen hebben gemaakt. Met als belangrijkste symboolcijfer in die opsomming de 11 percent werkloosheid.
11 juli in Ronse
mét faciliteiten:
11 percent werkloosheid,
voor Nederlandsonkundige
Walen en allochtonen
Meer dan het dubbele van het nabijgelegen ‘bevriende’ Oudenaarde.
Een rampzalig cijfer inderdaad. Met alle navenante nefaste negatieve sociale gevolgen, foute statistiekjes en taalgrensoverschrijdend overvalnieuws...
Het zal wel zijn dat Vlaams Belang, (voordien Vlaams Blok), Volksunie, Vlaamse Vriendenkring, Marnixring, Davidsfonds en Elf Juli Comité hier veel harder dan wie ook en zeker veel harder dan het toenmalige CVP-establishment (dat zelf mee aan de basis lag van de zwaar vergrendelde faciliteitenwet) altijd heel consequent de afschaffing van de faciliteiten in Ronse zijn blijven claimen.
De geschiedenis behoudt al haar rechten. De brief van Dupont doet niks af aan de verdienste van al die Vlamingen van het eerste uur. Wel integendeel. Vandaag stapt de burgemeester van Ronse mee voorop naar de premier toe met hun eisen van altijd. Geactualiseerd bovendien, na veertig jaar faciliteiten-ravage van Ronse.
Een kleine stap voor Luc Dupont, een grote stap voor Ronse.
Uitgerekend op dat voor Ronse historisch niet onbelangrijk moment dat Luc Dupont (hierin volmondig bijgetreden door zijn jongerenfractie) die terechte Ronsese eis als CD&V burgemeester van Ronse bekrachtigt, vervalt Erik Tack dus helaas liever in dat kleine politieke gekibbel van wie met de gele (en zwarte) trui gaat lopen in de rangschikking om Beste Vlaamse Ronsenaar.
Dat is zijn volste recht natuurlijk. Was ik echter zo'n ‘Renaisien Flamand qui s'ignore’, (ik ben helaas ‘een chavinistische Ronsenaar tout court’) ik zou hier nu eens goed in mijn vuist lachen.
Het grootste probleem van Ronse
Het is dus nog niet direct helemaal voor morgen dat de Franstalige die hards van Rotary de Renaix, La Guilde de Saint-Hermes en mijn maats van Kiwanis die me gemakshalve gaarne vermaledijden, de kennis van hun vergeten oude moedertaal gaan moeten bijspijkeren…
Het vuistlachen zal hen echter snel vergaan als hen, samen met alle Ronsenaars aan de zijlijn, duidelijk wordt hoe dat onderlinge gekibbel rond de brief van Dupont andermaal vooral zeer pijnlijk illustreert hoezeer precies de eeuwige verdeeldheid van de Ronsese politici onder elkaar het grootste probleem van àlle Ronsenaars Tuupe blijft…
Erik Tack, die ook al boos wegliep uit de jongste gemeenteraad (krijgt zo iemand dan ook een halve zitpenning van ons Ronsese belastinggeld?), laat hier een reuzekans liggen om gewoon eens blijgezind met vakantie te gaan: met in zijn koffer een klinkend resultaat rond een jarenlange Vlaamse eis omtrent Ronse.
Tuupe vuir Ronse, ce n’est pas pour demain la veille…
.jpg)
EN ZO BLIJVEN WE MAAR BEZIG…
TUUPE VUIR RONSE VOUS DITES?
‘Ik durf dan ook ondubbelzinnig pleiten voor een afschaffing van de faciliteiten voor alle gemeenten langs de taalgrens, met uitzondering van de Brusselse rand, Komen en Voeren (die ook nu al een enigszins ander statuut hebben) of om deze minstens op relatief korte termijn uitdovend te maken. Faciliteiten hebben hun doel volledig gemist. In Ronse wordt de verfransing erdoor in stand gehouden en ze staan haaks op een volwaardig integratiebeleid zowel voor Walen als voor allochtonen. De faciliteiten zorgen ervoor dat sommigen geen enkele reden zien om zich aan te passen en onze taal te leren, gezien zij in hun betrekkingen met de overheid toch steeds het recht hebben om in het Frans bediend te worden. Ronse wil met zijn 24.633 inwoners volwaardig tot Vlaanderen behoren.’
Aldus Luc Dupont, burgemeester van Ronse in de brief aan Yves Leterme die we hier vrijdag exclusief als eersten wisten publiek te maken, nadat we er dagenlang voor u, beste bloglezer, hadden naar gehengeld.
Met de reiskoffer in de ene hand en de gsm in de andere, belt oppositieleider Erik Tack ons op om, op de valreep zijn verbolgen reactie te ventileren over die ‘faciliteitenbrief’ van Luc Dupont. Nog geen twee maanden geleden trommelde Tack de voltallige pers bijeen in de Lou Pahou om Luc Dupont aan te wrijven dat hij de afschaffing niet eiste van de faciliteiten in Ronse.
Nu de burgemeester bevestigt dat hij dat eerder al ten overvloede heeft gedaan, bovendien nog een stap verder zet door de afschaffing te vragen van de faciliteiten voor àlle gemeenten langs de taalgrens (met uitzondering van de Brusselse rand, Komen en Voeren), gaat Tack gezwind voorbij aan de inhoud van Duponts brief.
Liever vit hij daarbij over de vorm. Meer bepaald heeft hij vragen bij de timing en de omstandigheden waarin de brief van Dupont tot stand kwam.
Koud water op de borst of spijkers op laag water?
Erik Tack:‘In het slotwoord van Luc Dupont als antwoord op de uiteenzetting van gastspreker Michel Doomst, de burgemeester van Gooik ten stadhuize naar aanleiding van 11 juli, heb ik gehoord dat hij een brief had geschreven naar Yves Leterme om de problemen rond de taalfaciliteiten in Ronse aan te kaarten.’
‘In de brief naar Leterme die u in uw blog van hem op 11 juli publiceert, reageert de burgemeester echter al expliciet naar het arrest van het Grondwettelijk Hof in verband met de Vlaamse wooncode. Welnu, dat arrest kwam er pas nà de komst van Michel Doomst op het stadhuis. Ik heb dus meer dan de indruk dat de burgemeester toen op die 11 juli-viering ten stadhuize rap met koud water zijn borst heeft nat gemaakt om, onder druk van de omstandigheden, ook eens iets te ondernemen in verband met de faciliteiten. Gewoon omdat hij tegenover zijn Vlaamse kiezers niet anders meer kon dan ook een keer iets te zeggen en te doen.’
Groene druiven: Appellation Château Dupont?
Erik Tack:‘Ten tweede vind ik dat Dupont met zijn vraag aan Leterme hoe dan ook veel te laat komt. Denkt hij nu echt dat Yves Leterme dit nu nog gaat te berde brengen in zijn sowieso al vastgelopen onderhandelingen?’
‘Luc Dupont had dat dus al veel eerder moeten doen. Mij lijkt het nu dan ook weinig meer dan wat stoerdoenerij. Hij was veel beter vorig jaar ingegaan op mijn vraag om vanuit Ronse in een gezamenlijk standpunt de afschaffing van de faciliteiten te vragen.’
‘Ten derde vind ik het zeer jammer dat hij bij zijn brief aan Leterme niet de hele gemeenteraad betrekt. Hij had met zijn standpunt gemakkelijk een drie vierde meerderheid van de Ronsese raadsleden achter zich kunnen scharen om naar de premier te schrijven.’
De druiven zijn Tack dus duidelijk te groen. Te weinig Tackdruiven, teveel boucquet Appellation Château Dupont Controlée...
Een kleine stap voor Dupont, een grote stap voor Ronse.
Onze analyse. Voor het eerst sinds de faciliteitenwet van 63’ vraagt een CD&V burgemeester van Ronse met alle spijkerharde argumenten daartoe nog eens glashelder op een rij onomwonden de afschaffing van de faciliteiten. Of de uitdoving ervan, wat hetzelfde is.
Onze fidele lezers, ook onze Franstalige vrienden Ronsenaars, zullen daarbij ongetwijfeld constateren dat Luc Dupont hier al onze argumenten omtrent fusie, werkloosheid, instroom uit Brussels allochtonië en Waalse vierde wereld bevestigt en bekrachtigt. Het zijn precies die argumenten die we hier eerder al uitvoerig hebben toegelicht en ook uitvoerig hebben belicht, op een vraag van het weekblad Knack.
Het zijn dezelfde argumenten die ons vandaag toelaten, tegen de gratuite banbliksems van een kleine kern onwilligen in, ‘Tuupe’ te ijveren voor de Renaixance van een herboren complexloos Ronse.
Een Ronse dat volwaardig deel uitmaakt van de Vlaamse regio maar tegelijk gegarandeerd taalhoffelijk blijft voor al onze francofone en Waalse broeders: zowel die van hier in Ronse zelf, als die van overheen de Collines.
Naast deze Vlaamse identiteit gekoppeld aan taalhoffelijkheid gaan we nog een stap verder dan burgemeester Dupont (voorlopig, want we hopen hem ooit zover te krijgen). We blijven hier immers openlijk pleiten voor het volwaardige lidmaatschap van Ronse in het Eurodistrict Lille-Tournai-Ronse-Kortrijk.
De bedoeling hiervan is een duidelijk economische, commerciële, toeristische en promotionele meerwaarde voor Ronse. Het zou onze Franstalige vrienden dan ook moeten geruststellen dat complexloos opkomen voor de volwaardige Vlaamse regionale identiteit van Ronse (liever dan het blijven hangen in die put tussen twee stoelen) niks maar dan ook te maken heeft met uitsluiting van wie dan ook.
De meest vermaledijde stad van Vlaanderen…
Als geen andere burgemeester van Ronse voor hem brengt Luc Dupont vandaag de (fameuse vijf minuten) dapperheid op om alle belemmeringen aan te klagen waarmee Ronse de afgelopen veertig jaar is opgezadeld door de faciliteiten. Dezelfde handicaps die van Ronse de meest vermaledijde stad van Vlaanderen hebben gemaakt. Met als belangrijkste symboolcijfer in die opsomming de 11 percent werkloosheid.
11 juli in Ronse
mét faciliteiten:
11 percent werkloosheid,
voor Nederlandsonkundige
Walen en allochtonen
Meer dan het dubbele van het nabijgelegen ‘bevriende’ Oudenaarde.
Een rampzalig cijfer inderdaad. Met alle navenante nefaste negatieve sociale gevolgen, foute statistiekjes en taalgrensoverschrijdend overvalnieuws...
Het zal wel zijn dat Vlaams Belang, (voordien Vlaams Blok), Volksunie, Vlaamse Vriendenkring, Marnixring, Davidsfonds en Elf Juli Comité hier veel harder dan wie ook en zeker veel harder dan het toenmalige CVP-establishment (dat zelf mee aan de basis lag van de zwaar vergrendelde faciliteitenwet) altijd heel consequent de afschaffing van de faciliteiten in Ronse zijn blijven claimen.
De geschiedenis behoudt al haar rechten. De brief van Dupont doet niks af aan de verdienste van al die Vlamingen van het eerste uur. Wel integendeel. Vandaag stapt de burgemeester van Ronse mee voorop naar de premier toe met hun eisen van altijd. Geactualiseerd bovendien, na veertig jaar faciliteiten-ravage van Ronse.
Een kleine stap voor Luc Dupont, een grote stap voor Ronse.
Uitgerekend op dat voor Ronse historisch niet onbelangrijk moment dat Luc Dupont (hierin volmondig bijgetreden door zijn jongerenfractie) die terechte Ronsese eis als CD&V burgemeester van Ronse bekrachtigt, vervalt Erik Tack dus helaas liever in dat kleine politieke gekibbel van wie met de gele (en zwarte) trui gaat lopen in de rangschikking om Beste Vlaamse Ronsenaar.
Dat is zijn volste recht natuurlijk. Was ik echter zo'n ‘Renaisien Flamand qui s'ignore’, (ik ben helaas ‘een chavinistische Ronsenaar tout court’) ik zou hier nu eens goed in mijn vuist lachen.
Het grootste probleem van Ronse
Het is dus nog niet direct helemaal voor morgen dat de Franstalige die hards van Rotary de Renaix, La Guilde de Saint-Hermes en mijn maats van Kiwanis die me gemakshalve gaarne vermaledijden, de kennis van hun vergeten oude moedertaal gaan moeten bijspijkeren…
Het vuistlachen zal hen echter snel vergaan als hen, samen met alle Ronsenaars aan de zijlijn, duidelijk wordt hoe dat onderlinge gekibbel rond de brief van Dupont andermaal vooral zeer pijnlijk illustreert hoezeer precies de eeuwige verdeeldheid van de Ronsese politici onder elkaar het grootste probleem van àlle Ronsenaars Tuupe blijft…
Erik Tack, die ook al boos wegliep uit de jongste gemeenteraad (krijgt zo iemand dan ook een halve zitpenning van ons Ronsese belastinggeld?), laat hier een reuzekans liggen om gewoon eens blijgezind met vakantie te gaan: met in zijn koffer een klinkend resultaat rond een jarenlange Vlaamse eis omtrent Ronse.
Tuupe vuir Ronse, ce n’est pas pour demain la veille…
posted by Stef Vancaeneghem at 10:14
<< Home