DE BENIEUWDE RONSENAAR (143)

SEGOLENE-STORY IN RONSE

FREYA, NEDIA, GUNTHER, POL EN DE ANDEREN

DE PRIJS VOOR EEN PIJLSNELLE OPGANG

Recht evenredig met haar pijlsnelle opgang, woedt in eigen Ronsese socialistische kringen een nog nauwelijks verhulde malaise om de razendsnelle doorbraak, zowel lokaal als nationaal van de nieuwbakken schepen Nedia Gmati Trabelsi. Een blik achter de schermen van een – iets te – snel en hevig succes.

Op de avond zelf van haar verkiezing tot Ronsies gemeenteraadslid in oktober vorig jaar, werd al meteen klaar hoe lastig sommige oudgediende socialisten het hadden, zowel met haar verrassende score, als met de verkiezing van de geboren Ronsese Nedia.

Dat er ook Belgen van allochtone origine op de kameradenlijst zouden staan, tot daar. Dat ze dan ook verkozen zou worden, waarom niet? Alle beetjes helpen.

Dat ze dan echter ook prompt de door sommigen zo fel begeerde stek van schepen zou bezetten - voor de neus weg van de mandarijnen van Feestpaleis en Malanderplein- dat was er voor sommigen al zover over, dat je je in hun buurt bijwijlen wel op de lokale afdeling van een andere, véél minder multicultureel gezinde partij waande.

De macho’s en de chaperonne

Maar Nedia wérd schepen. Mede door haar frisse aanpak en haar spontane stijl werd ze snel de sterk gemediatiseerde nieuwe ster aan het politiek firmamentje van Ronse. Elegant werd ze daarbij als nieuwkomer in het schepencollege onder de hoede genomen door haar geroutineerde collega Suzy Arijs.

Tot in de Fiertelkoets toe ontpopte deze ervaren en gedreven Ronsese politica zich als een zeer zorgzame chaperonne voor de rechtenstudente die recht van de ene wereld in de andere tuimelde. Vrouwensolidariteit: mooi om zien, in die wereld van haantjes.

Niet dat Nedia assistentie nodig heeft als het erop aankomt haar ‘vrouwtje’ te staan in een door mannen gedomineerde gemeenteraad met vrij hoog macho- en egotripgehalte.

De keren dat haar gedoodverfde antagonist Erik Tack haar – toegegeven totnogtoe steeds op correcte zelfs hoffelijke manier – wat politiek jent en test met de gebruikelijke multiculturele zurigheden, dient ze hem con brio sereen , kordaat en efficiënt van antwoord.

Operatie Beschadig Nedia

De vijandige gezindheid aan het adres van Nedia blijkt overigens niet echt dààr te liggen waar je die in eerste intantie misschien kan verwachten.

Het ongenoegen zit veel meer in de eigen biotoop. En dat heeft alles te maken met de ambities van companen. De stroomversnelling waarin ze zit door de hoge verwachtingen van de nationale partijtop, is olie op een smeulend vuur gebleken.

Zoals dat gaat in provinciesteden als Ronse is de operatie Beschadig Nedia eerst gelanceerd met het simpele doch welgemikte gifzinnetje:
‘Poast ze messchienst vaan buirmiester te zoan?’

Een beetje waarnemer kon de bui ook al zien hangen bij het aangekondigd vertrek van lokale partijvoorzitter Tijl Bondue. Wie omtrent de motivering van dat ontslag tussen de regels lezen wou, kon er niet naast dat Bondue het vooral beu was vermalen te worden tussen de dwingende nationale verwachtingen omtrent Nedia en de lokale gevoeligheden bij mandatarissen die zich dra gepasseerd voelden door deze hogere bemoeienissen.

Opwaaiend sterrenstof

Een man als Gunther Deriemaker loste dat totnogtoe op met de diplomatie, de fairplay en de loyauteit aan het partijbelang die hem kenmerken. Maar leuk is wel anders. Zeker als je al jaren aan de weg timmert, de lijst eerst helemaal geen Ronsese kandidaten vandoen blijkt te hebben, dan toch twee.... en het uiteindelijk Nedia is die van Johan Vande Lanotte himself de steraanbieding krijgt die ze gewoon niet meer kàn weigeren, wil ze zichzelf niet afsnijden van haar toekomst.
Hoe zou je zelf zijn, eenmaal? Nedia Trabelsi heeft dan gewoon gedaan wat haar te doen stond. Hoe zou je zelf zijn, andermaal.

Met de indrukwekkende score van gisteren als gevolg. Een schitterend resultaat, helaas verduisterd door de achteruitgang van de partij in heel Vlaanderen.
Doch: mission accomplie wat haar betreft.

De prijs die de tenoren uit Brussel en Gent het argeloze meisje hiervoor lokaal laten betalen ligt echter hoog en is zwaar om dragen in de kleine cocon die Ronse is. Een pyrrhusoverwinning kan je het niet noemen. Maar de zegebeker is bitter om ledigen. De sterrenmakers van Brussel en de Teletubbies van Gent veroorzaken opwaaiende sterrenstofwolken in Ronse. En in tijden van nederlagen voor de partij heeft de verbittering al snel een wrange bijsmaak.

Voor iemand als Gunther, de voor Ronsese socialisten onomstreden Ronsese kandidaat-burgemeester (hij was het al bijna, op twee stemmen na) is het allesbehalve leuk om doodgemoedereerd uit de mond van Freya Vandenbossche op de verkiezingsavond Nedia te horen introduceren als ‘toekomstig burgemeester van Ronse’.

Wetstraat en Stationstraat

Freya is natuurlijk van haar eerste uitschuiver niet dood. Zoals eenieder onderhand weet. Maar het sluipend gif kruipt daarmee waar het net niet hoort te zitten. De georkestreerde roddel is rond en werkt vernietigend. Eén zinnetje dat er teveel aan is. Waarmee we dan nu een soort Ségolène Royal-story op zijn Ronsies dreigen te krijgen waarbij de grootste tegenkanting komt uit eigen rangen.

Anders dan Ségolène Royal, maakt Nedia echter geen deel uit van het gevestigde establishment. Zij staat alleen en gaat gewoon voor haar idealen. Het is van haar leeftijd. Mooi om zien en horen dat er nog jonge mensen bezig willen zijn met datgene waar politiek op zijn best echt om draait.

Wat haar drijft is: integratie door opleiding, studie, hard werk en wederzijds respect. Wat haar drijft is dus precies hetzelfde wat een schrander man als Frank Vandenbroucke ertoe aanzet zich veeleer dag en nacht af te peigeren voor beter onderwijs in Vlaanderen, in plaats van rustig in toog rond te kuieren als zeer geletterd doctor en pakweg Oxford prof.

Dat de nationale partijtop die gedrevenheid van Nedia heeft gezien en gevoeld is één zaak. Dat ze die van Gunther en co daarbij meer dan één keer negeert of schoffeert is iets typisch voor Wetstraatezen die loyauteit na een tijd zo vanzelfsprekend gaan vinden dat het een handicap wordt.

Als Spa-ondervoorzitster Caroline Gennez gisteren zegt dat er teveel naar de Wetstraat wordt geluisterd en te weinig naar de Dorpsstraat (in Ronse: Malander en Stationsstraat) dan is wat hier aan de gang is omtrent Nedia daar een typevoorbeeld van.

De arrogantie van de macht

De gezonde idealistische ambitie van Nedia Gmati-Trabelsi kan en zal nooit in de weg komen te staan van de terechte aanspraak die Gunther Deriemaker maakt op die eerste rol voor Ronse. Zelfs Freya Vandenbossche zal daar met haar pre-electorale hartekreten niks aan veranderen. Doch de collaterale schade van haar uitschuiver is voorlopig niet te overzien.

De socialisten van Ronse hebben er echter alle belang bij hun van boven mismeesterde en gecreëerde zinloze 'combat des chefs' te staken.

Wie gisteren CD&V’er Carl De Caluwe triomfantelijk hoorde verkondigen ‘dat paars niet alleen gebroken, is maar zelfs gekraakt’ kreeg al meteen een voorsmaakje van de nieuwe arrogante 'naastenliefde' waartegen een gehavend progressief Vlaanderen zich de komende jaren zal dienen af te zetten. Een ander paar mouwen dan de luxe twee knappe koppen als die van Nedia & Gunther te zien ijveren, tuupe vuir Roonse...