VADER DAG
81. In het stoere verhaal van de zoon lees ik de verlangens van de vaderfiguur. Dat de zoon dit alles doet om de verongelijkte papa te plezieren. Het verzonken Atlantis van de vader. Diepzeeduiken met Freud, Adler, Jung, Lacan en alle andere zieltjesknijpers. Zo graag toch wil hij die flinke jongen van de fiere papa zijn. Vooraan in de stad. Voornaam in Vlaanderen. Bovenaan de piramide. Met uitkijk op het klootjesvolk.
Was hij maar Montaigne, in dat torentje van Château Equem. Maar neen. Van alle kikkers de luidste kwaker. Hoge bomen vangen veel geld. Hij is top nu. Elite. Piano Concerto nr 5 Emperor. Een en al status. Zoveel sterker dan al die haveloze stinkende schooiers om hem heen die dat vergooide leefloon alleen maar aan zichzelf danken. Richard Wagner is zijn held. Voor minder gaat hij niet. Hij de reus, zij de middelmaat. Hij de fluitspeler, zij de ratten.
82. Zijn vader zat goed mis in de oorlog. Droeg het foute uniform. Vocht tegen de bolsjewieken. Mijn Eer is Trouw. Het katholieke Vlaanderen, verloren gelopen in het Groot-Germaanse Derde Rijk. De Nieuwe Orde. Eindelijk. God met ons. Maar God liet hen in de steek. Bommen op Dresden. Vanuit het Oostfront diep in Germania terug naar de repressica Belgica. Heili Heilo Heila. Scheisse, Lily Marleen.
Zestig jaar opgelegde stilte. Opgekropte woede. Toch hadden we gelijk. Zie maar, alles gaat fout sindsdien. Alle waarden weg. Jij moet hier Orde op zaken zetten, zoon. De Nieuwe Orde. Eindelijk. Uitgesteld maar niet afgesteld. Toon hen hoe gelijk wij hadden.
83. Normaal. Elke vader die niet dood is zoals jij, doet dat. En elke zoon probeert het waar te maken, voor de vader. Ik zie hier niks dan zonen om me heen die de droom van papa invullen. Die de zaak verder uitbouwen. Die worden wat papa net niet.
Wat had je gewild dat ik worden zou en jij maar niet voor mekaar kreeg? Schapenscheerder in Patagonië? Een bord voor mijn kop van de zakenman? Als hij maar geen schrijver wordt, dan slaan ze hem misschien half dood.
84. Je fidele vriend schrijft me dat ik onbedaarlijk huilde toen hij met zijn lieve echtgenote mama zijn rouwbetuiging bracht. Dat die kreten hem sindsdien altijd maar zijn blijven achtervolgen. Een halve eeuw lang al. Dat hij die kreten nu weer hoort, in mijn brieven naar jou. La réalité rejoint la fiction. Sorry, sterker dan mezelf. Mag ik het een diep snijdend gemis noemen? Een altijd en overal aanwezig tekort? Dansen op de slappe koord, zonder vangtouw noch net? Fils à papa? Papa pas là.
Ik heb er het raden naar wat je van mij had verlangd, papa. Het beste van mezelf? Met al jouw rusteloze genen in mijn lijf? Zaken doen, dat al zeker niet. Morgen schrijf ik gratis. Gisteren ook al.
85. Voor je oude idealen kiezen zondag. Fluister je me in het kropje van de keel. Maar papa, je leeuw, hij ligt versneden in gladgestreken vouwen en zwarte klauwen. Je vlag ligt verscheurd in lapjes links en happen rechts. Het grote Vlaamse gelijk waaiert in slingers over je loodgrijze bedevaarthemel. Stormvogels laven zich aan vreemd bloed op Vlaamse bodem. Hier ons bloed, wanneer ons recht van de sterkste. De blauwvoet vliegt laag, belooft storm op zee. Je fiere Vlaamse zoon snakt naar houvast.
Zelfs de verpulverde kenletters op je poreuze grafsteen laten het nu afweten.
Alle.. Vo..r
Vl..nderen.
Vlaa..voo..
Chr..stus
Christus is naar de katholieke buitenlanden van Polen. Vlaanderen gaat naar de vaantjes. Of zie ik het te zwart? Ja, je bent er ook nooit om me te sussen. Dat het allemaal nog goed komt. Dat Schopenhauer een kniesoor was, Nietzsche een gek die paarden omhelsde.
Zo graag wil ik je geloven. Zeg me wat me te doen staan om je flinke zoon te zijn. Reisverhalen schrijven over Patagonië? Nog liever loop ik hier radeloos en verloren. All by myself. Dan wel met je kleinkinderen om mijn onvervulde dromen in te vullen.
Jij hebt je kans verkeken. Of was het dàt wat je wou en haal je toch maar mooi postuum je slag thuis? Dat ik op een dag gewoon dit boek over jouw tijd, doorwerkend op de mijne, schrijven zou?
‘Vader Dag’. Brievenroman. Copyright Stef Vancaeneghem.
Was hij maar Montaigne, in dat torentje van Château Equem. Maar neen. Van alle kikkers de luidste kwaker. Hoge bomen vangen veel geld. Hij is top nu. Elite. Piano Concerto nr 5 Emperor. Een en al status. Zoveel sterker dan al die haveloze stinkende schooiers om hem heen die dat vergooide leefloon alleen maar aan zichzelf danken. Richard Wagner is zijn held. Voor minder gaat hij niet. Hij de reus, zij de middelmaat. Hij de fluitspeler, zij de ratten.
82. Zijn vader zat goed mis in de oorlog. Droeg het foute uniform. Vocht tegen de bolsjewieken. Mijn Eer is Trouw. Het katholieke Vlaanderen, verloren gelopen in het Groot-Germaanse Derde Rijk. De Nieuwe Orde. Eindelijk. God met ons. Maar God liet hen in de steek. Bommen op Dresden. Vanuit het Oostfront diep in Germania terug naar de repressica Belgica. Heili Heilo Heila. Scheisse, Lily Marleen.
Zestig jaar opgelegde stilte. Opgekropte woede. Toch hadden we gelijk. Zie maar, alles gaat fout sindsdien. Alle waarden weg. Jij moet hier Orde op zaken zetten, zoon. De Nieuwe Orde. Eindelijk. Uitgesteld maar niet afgesteld. Toon hen hoe gelijk wij hadden.
83. Normaal. Elke vader die niet dood is zoals jij, doet dat. En elke zoon probeert het waar te maken, voor de vader. Ik zie hier niks dan zonen om me heen die de droom van papa invullen. Die de zaak verder uitbouwen. Die worden wat papa net niet.
Wat had je gewild dat ik worden zou en jij maar niet voor mekaar kreeg? Schapenscheerder in Patagonië? Een bord voor mijn kop van de zakenman? Als hij maar geen schrijver wordt, dan slaan ze hem misschien half dood.
84. Je fidele vriend schrijft me dat ik onbedaarlijk huilde toen hij met zijn lieve echtgenote mama zijn rouwbetuiging bracht. Dat die kreten hem sindsdien altijd maar zijn blijven achtervolgen. Een halve eeuw lang al. Dat hij die kreten nu weer hoort, in mijn brieven naar jou. La réalité rejoint la fiction. Sorry, sterker dan mezelf. Mag ik het een diep snijdend gemis noemen? Een altijd en overal aanwezig tekort? Dansen op de slappe koord, zonder vangtouw noch net? Fils à papa? Papa pas là.
Ik heb er het raden naar wat je van mij had verlangd, papa. Het beste van mezelf? Met al jouw rusteloze genen in mijn lijf? Zaken doen, dat al zeker niet. Morgen schrijf ik gratis. Gisteren ook al.
85. Voor je oude idealen kiezen zondag. Fluister je me in het kropje van de keel. Maar papa, je leeuw, hij ligt versneden in gladgestreken vouwen en zwarte klauwen. Je vlag ligt verscheurd in lapjes links en happen rechts. Het grote Vlaamse gelijk waaiert in slingers over je loodgrijze bedevaarthemel. Stormvogels laven zich aan vreemd bloed op Vlaamse bodem. Hier ons bloed, wanneer ons recht van de sterkste. De blauwvoet vliegt laag, belooft storm op zee. Je fiere Vlaamse zoon snakt naar houvast.
Zelfs de verpulverde kenletters op je poreuze grafsteen laten het nu afweten.
Alle.. Vo..r
Vl..nderen.
Vlaa..voo..
Chr..stus
Christus is naar de katholieke buitenlanden van Polen. Vlaanderen gaat naar de vaantjes. Of zie ik het te zwart? Ja, je bent er ook nooit om me te sussen. Dat het allemaal nog goed komt. Dat Schopenhauer een kniesoor was, Nietzsche een gek die paarden omhelsde.
Zo graag wil ik je geloven. Zeg me wat me te doen staan om je flinke zoon te zijn. Reisverhalen schrijven over Patagonië? Nog liever loop ik hier radeloos en verloren. All by myself. Dan wel met je kleinkinderen om mijn onvervulde dromen in te vullen.
Jij hebt je kans verkeken. Of was het dàt wat je wou en haal je toch maar mooi postuum je slag thuis? Dat ik op een dag gewoon dit boek over jouw tijd, doorwerkend op de mijne, schrijven zou?
‘Vader Dag’. Brievenroman. Copyright Stef Vancaeneghem.
posted by Stef Vancaeneghem at 19:52
<< Home