DE NIEUWE RONSENAAR (158)

DE SLAG OM RONSE

WAAR HET ZONDAG OM GAAT

TWEE VERHALEN OVER HETZELFDE RONSE

Alle kopstukken hebben zich nu geprofileerd. Sommigen scheurden af en bedachten een nieuwe Ronsese politieke partij. Anderen vonden elkaar in kartels. In debatten, programma’s en verkiezingscampagnes werden de verschillende visies op Ronse nu uitgebreid geventileerd.

De kiezer werd overstelpt met folders, alle-bussen-materiaal, persoonlijke brieven, huisbezoeken. Er is gepraat, gefluisterd, geroddeld, gesneerd en geïnsinueerd. Het is voor de kiezer nu stilaan welletjes. Hij heeft zijn keuze al gemaakt. Of hij ziet het nog wel tegen zondag.

Uit de talloze verhalen, debatten, contacten, gesprekken, briefwisseling, telefoons, mails die De Nieuwe Ronsenaar voor u dit afgelopen jaar in een niet aflatende stroom beluisterde en noteerde, tekende zich gaandeweg de eigenlijke inzet af waarrond zondag alles draait.

Ronse gaat zondag zo te horen naar een clash tussen twee diametraal tegenover elkaar opbotsende opinies. We bundelen hieronder alle verhalen die we opvingen in twee grote volkse visies op Ronse.

Het gaat slecht met Ronse

Verhaal één gaat als volgt. ‘Er zit van alles fout. De migranten kopen al onze huizen met geld van de ambassade van hun land van herkomst. Ze sturen ons duur verdiend belastinggeld door naar hun land om er huizen te zetten. Ze integreren zich niet. Ze aanvaarden onze cultuur niet en bedreigen onze religie. Ze dringen ons hun zeden op. Ze fluiten de verworvenheden van het feminisme terug. De Ronsese kribben en scholen lopen vol migranten kinderen. Ronse is arm. Ronse loopt leeg. Ronse is de meest te mijden stad van Vlaanderen. De politie wordt gedwongen de ogen dicht te knijpen. Ronse is niet veilig. De belastingen liggen te hoog. Ronse stikt in het lawaai bij gebrek aan N60 en Zuiderring. De faciliteiten zorgen voor een instroom vanuit de Borinage (Waalse quart mondiens) en Brussel (Maghrebijnse gelukszoekers). De inwijkelingen komen de rangen aandikken van de werklozen en duwen Ronse nog verder in de verpaupering. Het commercieel centrum bloedt leeg. Het schiet ook qua aanbod inhoudelijk naar omlaag. Nachtwinkels, telefoonwinkels en pittatenten vervangen de frietkoten en betere speciaalzaken van weleer. Niemand durft na tien nog op straat. Ronse is vuil en loopt onder water. De multiculturele maatschappij is flauwekul. Verdraagzaamheid is zogenaamde politiek correcte pseudo-intellectuele zever voor softies en watjes.’

Er wordt hard gewerkt aan Ronse

Verhaal twee gaat als volgt. ‘Luc Dupont is gewoon de beste en de meest geschikte man voor het burgemeesterschap. Dupont, wie anders? Hij kent als geen ander de problemen van Ronse. Hij werkt er al jaren hard aan. Hij is ernstig, integer en bekwaam. Hij is de Yves Leterme van Ronse. Hij is de echte stuurman van zijn ploeg. Hij staat garant voor een goed bestuur. Hij lanceerde als eerste burgemeester uit de geschiedenis van Ronse een bestuursplan met visie op lange termijn rond wonen werken en vrije tijd in Ronse. Hij pakt de problemen van Ronse aan ten gronde: in de diepte en de breedte. Een hoop prachtige realisaties van zijn beleid zijn nu al zichtbaar. Vele andere heeft hij klaarzitten in de pijp en zitten er snel aan te komen. Dupont heeft de afgelopen jaren hard gewerkt aan de Renaixance van Ronse. Hij moet nu het werk kunnen afmaken. Hij heeft het veiligheidsprobleem twee keer ten gronde aangepakt. De verkeersveiligheid, met de geslaagde invoering van de zone 30. De straatveiligheid, met camera’s en meer blauw op straat. De problemen rond het multiculturalisme van elke hedendaagse gemeenschap zijn er zeer zeker. Dupont heeft ze ook nooit één keer ontkend. Het vergt echter meer moed en inspanningen om samen dag na dag naar oplossingen te zoeken dan de bevolking wijs te maken dat er mirakeloplossingen bestaan. Het migrantenprobleem is een supra-nationaal thema dat goedkoop lokaal wordt opgesmeten. Elke Vlaamse Ronsenaar wil de faciliteiten weg, ook Dupont. Maar ze zijn bij wet vergrendeld door een tweederden meerderheid. Die zogezegde zweepslag die de oppositie de kiezer voorschotelt, bestaat niet. Er is geen pasklare oplossing. Er zijn de wetten van het Belgische volk en er is de Europese regelgeving. De migranten ‘het een beetje moeilijk maken’ is een doekje voor het bloeden. Slechte heelmeesters geven stinkende wonden.’

Tuupe vuir Roonse

Zondag zoeken die twee visies hun weg naar het stemhokje. Het is belangrijk dat daarbij de mening van élke Ronsenaar gehoord wordt en ook duidelijk doorklinkt in het beleid vanaf 9 oktober.

Verhalen uit de volksmond hebben altijd een grond van waarheid. Opgesmeten of niet. Die waarheid moet eenieder die van Ronse houdt dan ook eerlijk onder ogen durven zien.

Het is pas wanneer àlle Ronsenaars, van welke overtuiging ook, samen op een positieve manier de neuzen in dezelfde richting naar de Renaixance gaan zetten, dat we er als Ronsenaars ook samen uit geraken.

Het moet kunnen. Geen enkele Ronsenaar wil Ronse zien vervreemden en verkommeren. Elk verhaal over Ronse is een stuk waarheid over Ronse.

Laat er ons als ‘echte’ Ronsenaars allemaal samen voor gaan. Wij zullen hier alvast doorgaan. Tuupe vuir Ronse.
----------------------------------------------------------------
Om het echte lezersdebat omtrent Ronse in de commentaarlijn terzake en op niveau te houden, zullen voortaan enkel nog comments met naam en adres worden meegegeven.