EGOSTRIP (4)

Goeie repet met de Gevuig(l)uigoode Mandolienen. Vakmanschap en kunst bij de muzikanten, goeie wil, gevoel en variabel stemvermogen bij zangeressen en zangers. Erwins gehavende Fender Stratocaster ( Summer of ’69 ) is volgens Philippe tussen de duizend en dertigduizend euro waard. Heeft het nagetrokken in vakboekjes. Erwin geeft hem nog voor geen miljoen euro weg en zingt Blueberry Hill : zo mooi dat ik andermaal vergeet in te vallen met mijn ‘Hard Bopper’ van heu honderd euro. Ik geef hem voor geen miljoen euro weg. Tenzij aan mijn kleine loetie Larsje (10 maanden) voor zijn dertiende verjaardag. Toen kreeg ik mijn eerste mondharmonicaatje, van mijn bompa op z’n bank.

‘As played by Jean Toots Thielemans’ staat er op de hoes van mijn Hohner. In goud op zwart. Ik speel het ouwe Fats-nummer ‘as played by myself’: de ene keer te snel, dan weer te traag, soms te hard, dan weer te zacht. Maar verdomme wel vanuit het hart en de buik.

Peter zingt ‘Angie’ (‘Engookie’) ook vanuit het hart én de buik. Het is wat zoeken naar octaven ofzo. Blijkt dat Mick Jagger op vrouwelijke heuvelen zit, ook in dat nummer. Onze Mando’s zo bezig zien en horen , het is en blijft puur genot. De dwarsfluit uit de toverdoos van Luc in ‘Paris s’ éveille’. Gino die Phil Collins wegtokkelt op de drums in dat nummer van Louis Prima. De magie die onze eigen Sultans of Swing Jonathan, Johan, Erwin uit hun snaren snokken : Stand by me, Satisfaction, Johnny B. Goode... Er wordt hard gerepeteerd voor ons optreden in de Ronsese bib, , zaterdagvoormiddag 15 oktober, voor onze optredens in november en de Kerstmarkt. Tja, de Gentse Feesten en de Heizel zijn gepland voor later. Christus is ook maar begonnen met twaalf apostelen.

Philippe toont me zijn ouwe Pelikan, Wim heeft ‘Under the Milkwood’ gevonden van Dylan Thomas op de tweedehands boekenmarkt in Damme. Het is wachten op Geertje die ‘Seks en Jaloezie’ repeteert. Dan gaan voor all because of U2.

Je schrijft voor god of voor je buren (Sartre). God is dood. Althans blijkens geschriften van een of andere gek met een hamer. De buren zijn gaan overwinteren op Lanzarote. Voor wie schrijf ik? Voor mezelf .

Bogio. Alpes Maritimes. Een asielzoeker tekent ongevraagd een hartje van schuim op de voorruit van de wagen, scheldt me dan uit. Eén euro, wat kan hij ermee ? Niet eens olijven kopen op de markt van Ventimiglia. Globalisering van de armoede. Hoe ga je het onrecht van de wereld te lijf in een achterstraatje van Bogio ? Ik denk aan een passage uit American Psycho (Brett Easton Ellis).

Doe dommer dan ge zijt
maar mijd u voor de klippen ;
leef buiten ruimte en tijd
doch spoed u lijk de kippen

Werk zonder mate of plan
maar spied door alle luiken ;
veracht den burgerman
doch ledig zijne kruiken.

(Wolfijzers en Schietgeweren. Richard Minne.)


God niet ontkennen, wel zijn machteloosheid acteren. De mens moet beseffen dat zijn lot in zijn eigen handen ligt. Zelf redden en niks meer. Existentie gaat voor op de essentie. Er bestaat niet zoiets als de menselijke natuur. De mens is wat hij zelf wil zijn. Hij is niets anders dan wat hij doet en wat hem zijn waardigheid verleent. Hij draagt de hele verantwoordelijkheid voor die keuze. Dit humanisme plaatst de mens als einddoel, als hogere waarde. (Existentialisme is humanisme. Sartre).

Antalya, de oude stad. Nep Von Dutch. Nep Nike. Nep Adidas. Nep Eastpak. Nep Adidas. Er ontbloffen bommen. Net niet nep. De overheid zegt dat het gaat om gaslekken. Nepuitleg.

L’homme est un roseau, mais un roseau pensant. (Blaise Pascal.)

Menton. Hotel L’Aiglon staat er nog steeds, mama. Ik wist dat ik er ooit zou teruggaan om weer even bij jou te zijn.. Er vliegen nu geen Caravelles meer, tenzij voor maatschappijen op de zwarte lijst. Sigarenkokers noemde je ze. Herinner je je hoe mooi onze eerste landing samen boven de Cap Ferrat ? Op het kerkhof hoog boven Menton floreren grafstenen van Russische prinsessen in de zon. Ik wou dat je hier lag.

Cap Martin. Avenue Virginie Hériot. Het plaatje zegt dat Yeats hier woonde. Het plaatje zegt dat Albert van Monaco het plaatje inhuldigde. Wat verderop het huis van Le Corbusier en dieper aan het water het gewezen kasteel van Mobutu. Verkocht aan de Russen.

Eze Village. Met Jan Coucke zing ik Tura in ‘t Ronsies. Jan, Bruggeling kent geen sjiek Ronsies maar doet zijn best. En zij, blonde stoot, zij vindt het mooi. Ze wil meer horen. Waar zingen we vanavond ? In de Troubadour om 22 u liegt Jan haar voor. En erna om 23 uur in Le Château Ezan, lieg ik door om bestwil. Ze zal er zijn. Ze komt uit Estonia. Globalisering van de nep.

Wie geen Hard Bopper wil, kan het houden bij een ‘Blues Harp’ of een ‘Marine Band’. (Beiden bij Hohner, tien euro) Behoorlijke klank. Zo’n speciale microfoon hoeft niet. Je bekomt hetzelfde effect met je handen. Ooit zat ik thuis bij Toots, op z’n balkonnetje. Luisteren naar een privé Bluesette. ‘Alles is muziek’ lachte Toots, en hij liet een windeke.
‘Ne me quitte pas’ (op ‘Toots ’75 The Birthday Album), hoe doet hij het ?

Moi je t’offirai
des perles de pluie
venant de pays
où il ne pleut
jamais. (Brel).


SNIE

Snie…
‘t Eees oop ienen naacht
Giel onverwaacht
De staad onder oa vaacht
Oh snie….

En ‘t leiven vôlt oat
tees gien lawoat
de Stienbreuge ‘n tapoat
Oh snie…

Tuus ôl tuupe boaten
Mei bolen smoaten
M’heen luite en me floaten
Oh snie…

En noa ne peitie moeken
mei ruue koeken
Ne wortoo, nen hoed
Oh snie…

‘t Eees ne wieten naacht
Ne stielen naacht
‘k hei zu lange oop oa gewaacht
Oh snie…

Tuus ôl tuupe toas
Onder den buum
Keestdaag ees nen druum
Oh snie…

En iek oop oaen schuut
Lek oop nen buut
Ge zoat tuus nooniet duud
Oh snie…

Muziektip : Île. Jean-Michel Caradec.

Uit : ‘Tuupe’. Noog ‘n puite nieve lietsies.